Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποια από τα στοιχεία μιας έρευνας που μας κόστισε αρκετό χρόνο και κόπο. http://www.ramnousia.com/2012/07/oi-koinwnies-toy-facebook.html#.UApM86O9cfl
1. Το Facebook αφορά στην Εικόνα και όχι την Ουσία… πλην βέβαια ελάχιστων εξαιρέσεων. Υπάρχουν κάποια βασικά κριτήρια που μπορούν να σας βοηθήσουν στην κρίση σας για το ποιοι από τους “opinion leaders” και τους “opinion makers” είναι Αληθινοί, ή απλά φρου φρου και αρώματα.
α. Όσοι έχουν προφίλ με όνομα και επώνυμο, φωτογραφία που σπάνια αλλάζουν και έχουν συνεχή παρουσία για πάνω από 2 χρόνια στο Facebook, με διαδικτυακές φιλίες που μετρούν επάνω από ένα χρόνο και συνέπεια σε όσα γράφουν, είναι συνήθως αληθινοί. Δεν τους ενδιαφέρει τόσο η εικόνα τους, όσο το να ακουστεί αυτό που θέλουν να πουν.
β. Όσοι ενδιαφέρονται στο να «πλασάρουν» τον εαυτό τους και όχι το « μήνυμα» που υποτίθεται πρεσβεύουν, δεν κατακλύζουν την προσωπική τους σελίδα με φωτογραφίες τους από παραλίες, clubs και συγκεντρώσεις όπου κραυγάζουν για τα δικαιώματα που υπερασπίζονται, επιδεικνύοντας τα «μπουτάκια» τους οι γυναίκες και τα «μπρατσάκια» τους οι άνδρες. Το «κοπάδι» θα κάνει like στο μήνυμα, αλλά οι ίδιοι θα χρησιμοποιήσουν τον τριψήφιο πολλές φορές αριθμό των likes για να διαφημίσουν όχι το Μήνυμά που υποτίθεται πως περνούν, αλλά τον εαυτό τους.
γ. Όσοι κάνουν αναδημοσιεύσεις από αναρτήσεις άλλων στις οποίες αναφέρονται οι ίδιοι, είναι σαν να λένε: « Κοιτάξτε κόσμε!!! Για εμένα μιλάνε όλοι. Κάντε like γρήγορα για να υποκλιθείτε έτσι στο μεγαλείο μου».
δ. Η κρίση έχει ρίξει τα κασέ των καλλιτεχνών. Μην απορήσετε λοιπόν αν δείτε γνωστούς ηθοποιούς, τραγουδιστές ή στιχουργούς να το έχουν γυρίσει στις πολιτικές κραυγές του στυλ « ΑΔΕΛΦΙΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΗΔ@@@@ΜΕ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΠΗΔ@@@@Ν», γραμμένα με κεφαλαία γράμματα.
Δεν τους ενδιαφέρει ξαφνικά η πολιτική, απλά η εφορία τους ζητάει το μερίδιο από τις περιουσίες που έκαναν χρόνια, πουλώντας οι περισσότεροι, όχι όλοι βέβαια, φούμαρα. Οι «φωνακλάδες» είναι συνήθως οι άδειοι τενεκέδες που στοχεύοντας στα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου (θυμός, θέληση να ανήκεις σε μια ομάδα, έλξη της ανθρώπινης προσοχής από βρισιές και ό,τι εξάπτει τη Συναισθηματική Νοημοσύνη), θέλουν να παραμείνουν στην επικαιρότητα σαν «τσοπάνηδες». Και αν πουλήσουν και κανένα εισιτήριο ή κανέναν δίσκο… παράπλευρο κέρδος.
ε. Ποια η λογική του να κάνεις like σε μια δική σου ανάρτηση; Γράφοντας κάτι, σημαίνει πως σε εκφράζει. Το να κάνεις like σε δικό σου κείμενο ή φωτογραφία εκτός από ακραία αλαζονική συμπεριφορά, είναι σαν να λες στο « κοπάδι» σου «άντε άντε. Να βλέπω να μαζεύονται like. Εγώ πρώτος/η, ακολουθείστε με!!!» Και ακόμη χειρότερα να έχεις μια ομάδα από φίλους, πραγματικούς και όχι διαδικτυακούς, με καμιά 10αριά προφίλ ο καθένας και να στέλνεις μήνυμα «ρίξε σήμα και κάντε όλοι μαζί like. Έγραψα !!!»
Και αυτό συμβαίνει κατά κόρον σε «ομάδες», «αδελφότητες» ή «τάγματα» προσηλυτισμού που κατακλύζουν το Facebook, αναρτώντας φωτογραφίες με κείμενο που στοχεύουν στο Συναίσθημα του μέσου αναγνώστη που θα κάνει κοινοποίηση και θα τους διαφημίσει έτσι.
στ. Υπάρχουν άνθρωποι που ξοδεύουν ώρες ατελείωτες κάνοντας αιτήματα φιλίας και μετά like σε οτιδήποτε δημοσιεύεται στο Facebook, χωρίς καν να το διαβάσουν. Σκοπός τους δεν είναι η επικρότηση ή η διαφωνία με τη δημοσίευση, αλλά στο να εκβιάσουν συναισθηματικά τον αποδέκτη του like να ανταποδώσει το like σε μια δική τους δημοσίευση. Εκείνοι κάνοντας μια δημοσίευση κάθε 3 ημέρες μαζεύουν έτσι τριψήφιο αριθμό like, μιας και ο στόχος τους είναι να είναι ο «άνθρωπος που μαζεύει δεκάδες like».
ζ. Υπάρχουν άνθρωποι που «ψαρεύουν» likes. «Περιπολούν» τους τοίχους του Facebook και μαζεύουν κείμενα με μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο. Απομονώνουν έπειτα μια φράση, παραβλέποντας ανοήτως ότι μπορεί να προέρχεται από ένα κείμενο με κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα, και την κάνουν status. Βροχή μετά τα likes και τα σχόλια «πω πω … τι έγραψες πάλι!!!», αλλά ο/η κλέφτης ξεχνά να αναφέρει ότι το κείμενο το «ψάρεψε» από αλλού, λέγοντας απλά κάτι του στυλ «ε μα πια… αγανάκτησα!!!»
2. Αν προσέξετε τα like και τα σχόλια σε μια ανάρτηση που κάνει κάποιος στο Facebook, προέρχονται από τα ίδια συνήθως άτομα. Πολύ σπάνια κάποιος νέος φίλος/η προστίθεται στον « κύκλο γνωριμιών» που έχουν ενεργή συμμετοχή στον τοίχο κάποιου, παρόλο που μπορεί να είναι διαδικτυακοί «φίλοι» για μεγάλο χρονικό διάστημα και να έχουν κοινής κατεύθυνσης δημοσιεύσεις.
3. Η ανάγκη για επικοινωνία είναι αυτή που μας οδηγεί στις σελίδες Κοινωνικής Δικτύωσης. Προσέξτε όμως ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι διστακτικοί στο να απομακρυνθούν από τον «τοίχο» τους και να σχολιάσουν σε έναν άλλον «τοίχο». Ένας ντροπαλός, ή ένα «ψώνιο» «φατσοφίλος» θα κάνει ένα status με ένα νέο που θέλει να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς του φίλους, και θα παραμείνει στην ασφάλεια του τοίχου του, απαντώντας στα σχόλια άλλων ή σβήνοντας κάποια που δεν του αρέσουν. Αν όμως βρεθεί στον «τοίχο» ενός άλλου φίλου ο οποίος σε μια του ανάρτηση ζητά να μάθει τα νέα των φίλων του, φοβάται να εκτεθεί γράφοντας σαν σχόλιο το ίδιο ακριβώς κείμενο που έκανε status.
4. Ένα βασικό συμπέρασμα είναι ότι το Facebook είναι τρόπος εκτόνωσης και χρησιμοποιείται όχι για να συζητήσεις, αλλά για να … μιλήσεις. Και η διαφορά είναι, φαντάζομαι, οφθαλμοφανέστατη…
Αυτά για αρχή… Αν το συγκεκριμένο κείμενο λάβει την αποδοχή που θα θέλαμε, αν και το σίγουρο είναι ότι γινόμαστε « κακοί» αλλά για «καλό» πιστεύουμε, θα ακολουθήσει και συνέχεια με μερικά ακόμη στοιχεία της έρευνάς μας γύρω από τις Κοινωνίες του Facebook.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου