Occupy Athens – κάποιες πρώτες βασικές θέσεις για το πολιτειακό και τους δημοκρατικούς θεσμούς

Βασικές αρχές και θέσεις για τη δημοκρατία

http://eagainst.com/articles/occupy-athens2/Πριν προσδιορίσουμε το πως αντιλαμβανόμαστε ένα πραγματικά δημοκρατικό πολιτικό σύστημα/καθεστώς (democracy), οφείλουμε να θέσουμε την εξής παραδοχή: Πρώτον, οι πολίτες (και προφανώς οι πολίτιδες) είναι καθόλα ικανοί να ασχοληθούν με τα κοινά προβλήματα και δεύτερον μόνο αυτή η ενασχόληση θα τους κάνει ικανούς/ες να βρουν και τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Τέλειες λύσεις δεν υπάρχουν. Από την άλλη, το αντιπροσωπευτικό – ολιγαρχικό σύστημα (republic) που διεθνώς αποκαλείται “δημοκρατία”, βασίστηκε ιστορικά στην ακριβώς αντίθετη παραδοχή: ότι δηλαδή, πρώτον, οι πολίτες  δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά, και δεύτερον δεν είναι ικανοί να δώσουν λύσεις στα κοινά προβλήματα. Έτσι άρχισε αυτό που θα λέγαμε η επαγγελματοποίηση της πολιτικής (το επιχείρημα ότι η -άμεση- δημοκρατία δεν είναι πραγματοποιήσιμη στις μεγάλες και πολυάνθρωπες σύγχρονες κοινωνίες των Εθνών-κρατών, εμφανίστηκε πολύ αργότερα). Αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με τ’όνομά τους, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι όλοι/ες μας έχουμε συμβάλλει, λιγότερο ή περισσότερο, στη συντήρηση της κομματοκρατίας και των επαγγελματιών της πολιτικής.

Από την πρώτη στιγμή η κίνησή μας στήριξε το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας και της ατομικής και κοινωνικής αυτονομίας, όπως έκαναν πέρσι το καλοκαίρι οι πλατείες της χώρας και όπως κάνει σήμερα το διεθνές κίνημα Occupy.  Άμεση δημοκρατία είναι για εμάς η μία και μοναδική δημοκρατία της γενικής συνέλευσης, της κοινής διαβούλευσης και της απόφασης των πολιτών για τα κοινά πράγματα.  Εκείνο που έχει σημασία να τονιστεί, είναι η αρχή στην οποία στηρίζεται η άμεση δημοκρατία.

Η αρχή αυτή είναι η απόλυτη πολιτική ισότητα όλων των πολιτών. Το αντιπροσωπευτικό σύστημα αναγνωρίζει την ισότητα αυτή, αλλά μόνο μερικά και συνεπώς ακυρωτικά. Δηλαδή, όλοι/ες είναι ίσοι να ψηφίζουν για να εκλέξουν όμως τους αντιπροσώπους τους, οι οποίοι τελικά είναι και οι μόνοι που αποφασίζουν. Απόλυτη πολιτική ισότητα δεν σημαίνει να γράψουμε όλοι καλά ποιήματα ούτε να τρέξουμε τα εκατό μέτρα σε δέκα δευτερόλεπτα. Σημαίνει να πούμε: θέλουμε να ανοίξουμε και να συζητήσουμε το τάδε θέμα και όλες/οι μπορούμε να έχουμε ισότιμη γνώμη για αυτό.                                                                                                                             

Η απόλυτη πολιτική ισότητα όλων των πολιτών σημαίνει ότι όλες/οι θέτουμε προς δημόσια διαβούλευση και αποφασίζουμε για όλα τα κρίσιμα πολιτικά θέματα, δηλαδή για όλα τα θέματα που αφορούν τη ζωή μας.  Από τη στιγμή που θέτουμε αυτή την αρχή, η οποία για εμάς είναι αυτονόητη και αδιαπραγμάτευτη, και μπορεί να γίνει για όλες/ους, δεν τίθεται καν το θέμα αν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Αφού θέτουμε και αποδεχόμαστε την αρχή, θα κάνουμε τα πάντα, μέσα στα πλαίσια της δημιουργικότητας και της πολιτικής ανυπακοής και θα βρούμε τους τρόπους να την υλοποιήσουμε στην πράξη.

Άμεση δημοκρατία, για ποιους στόχους ;

Από τη στιγμή που υιοθετούμε ως κεντρικό αίτημα και σύνθημα την άμεση δημοκρατία, όλα αλλάζουν. Αρνούμαστε, στην πράξη όμως, τη λογική της καθεστηκυίας πολιτικής, που θέλει πολίτες-ψηφοφόρους, και προσπαθούμε να γίνουμε όλες/οι πολίτες υπεύθυνοι, δημοκρατικοί, δημιουργικοί και ευφάνταστοι. Ξέρουμε ότι τα προβλήματα είναι πολλά και δύσκολα, αλλά έχουμε την πεποίθηση ότι με τον σεβασμό και την κοινή διαβούλευση, είναι δυνατό να αναδυθεί μια συλλογική πολιτική σοφία και με τις δημοκρατικές διαδικασίες να προταθούν και να υλοποιηθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις. Από όλες/ους και για όλες/ους.

Αν αρνούμαστε την καθεστηκυία πολιτική και τα κόμματα, σημαίνει ότι θεωρούμε συνολική την ευθύνη τους για τη σημερινή συνολική κατάσταση της κοινωνίας, και καθολική την αδυναμία τους να αλλάξουν την κοινωνία και τη ζωή μας. Η δημιουργία μιας νέας πολιτικής είναι αναγκαία. Χωρίς αυτό να είναι δυνατό να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, η νέα αυτή πολιτική πρέπει να θέσει το κεντρικό ζήτημα της σημερινής κοινωνίας που είναι, κατά τη δική μας γνώμη, το ζήτημα του νοήματος της ζωής μας. Με άλλα λόγια, μια νέα δημοκρατική πολιτική που να τιμά το όνομά της και να ασκείται μέσα στο πλαίσιο της άμεσης δημοκρατίας, οφείλει να θέσει άφοβα το εξής γενικό ερώτημα: σε ποια κοινωνία θέλουμε να ζούμε; Θέλουμε να ζούμε στη σημερινή κοινωνία που έχει ως κεντρικό κίνητρο την ανάπτυξη και την ευμάρεια, την υλική βέβαια, ή θέλουμε να ζούμε σε μια κοινωνία που μπορεί να θέσει άλλα κίνητρα;  Θέλουμε το νόημα της ζωής μας να εξαντλείται στο καθημερινό τρέξιμο (rat race), που τελικά είναι τρέξιμο ζωής, ή θέλουμε κάτι άλλο, και η καθεμία και ο καθένας τελικά να δίνει ο ίδιος, όποιο νόημα θέλει στη ζωή του και να ζει μια ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή μέσα σε ένα ελεύθερο, δημιουργικό και αξιοπρεπές περιβάλλον; Δεν είναι ερωτήματα που μερικοί θα ονομάσουν υπαρξιακά, διότι δήθεν άλλα προέχουν σήμερα. Κεντρικό ερώτημα της δικής μας προσέγγισης είναι το ακόλουθο: πώς φτάσαμε εδώ; Πώς φτάσαμε εδώ, όχι όμως με την τελείως στενή οικονομική σκοπιά, αλλά από κάθε άποψη. Και είναι δυνατό να βγούμε από τη δυσκολία μόνο με κάποια οικονομικά μέτρα, χωρίς μια καθολική προσπάθεια κριτικής και αυτοκριτικής ανάλυσης, και τη δημιουργία μιας γενικής θέλησης για το ξεπέρασμα της μίζερης ζωής μας;

Η μιζέρια αυτής της ζωής δεν είναι ούτε αποκλειστικά ούτε κυρίως οικονομική. Είναι μιζέρια πολιτική, δηλαδή αδυναμία να είμαστε κύριοι της μοίρας μας και της ζωής μας. Είναι μιζέρια ερωτική, δηλαδή αδυναμία να ζήσουμε ελεύθερα και ολόπλευρα  ένα από τα ωραιότερα πάθη που έχει να ζήσει ο θνητός άνθρωπος. Είναι μιζέρια γενικότερα ανθρώπινων σχέσεων, δηλαδή έλλειψη της ειλικρίνειας, της αλληλεγγύης, του διαλόγου, της επιείκειας, που χρειάζεται να χαρακτηρίζουν την κοινωνική συμβίωση. Είναι μιζέρια δημιουργικότητας, δηλαδή πλήρης φυλάκιση σε μια δουλειά-δουλεία, η οποία τις περισσότερες φορές δεν έχει κανένα άλλο σκοπό και στόχο παρά να βγάλουμε τα προς το ζην. Είναι μιζέρια διανοητική, δηλαδή έλλειψη χρόνου και διάθεσης να ασχοληθούμε με τη ζωή του πνεύματος, να διαβάσουμε, να γράψουμε, να καλλιεργηθούμε, να γίνουμε πολύπλευρα και κριτικά πνεύματα. Είναι μιζέρια αισθητική, αδυναμία να αναδείξουμε την ομορφιά σε κάθε πτυχή της ζωής μας και της δημιουργικότητάς μας. Φιλοκαλούμεν γαρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας, έλεγαν και έκαναν οι Αθηναίοι που τόσο συχνά τους επικαλούνται οι πατριδοκάπηλοι. Και βέβαια είναι μιζέρια οικολογική, δηλαδή έλλειψη φύσης καθαρής και αμόλυντης. Είναι, και τι δεν είναι;

Η πιο καταστροφική λειτουργία της καθεστηκυίας πολιτικής και των φορέων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνουμε και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι η πλήρης αλλοτρίωση που έχει καταφέρει να επιβάλλει στην πολιτική: άλλα είναι τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και των ανθρώπων και άλλα τους προτείνει να συζητούν και να προσπαθούν να λύσουν. Στη συνείδηση των περισσότερων, πολιτική είναι τα μικροπολιτικά – παρασκηνιακά παιχνίδια, η τεχνητή πόλωση και οι κοκορομαχίες που παρακολουθούμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων. Χωρίς ουσία και νόημα, μόνο για το θέαμα.

Πώς θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε την άμεση δημοκρατία;

Η άμεση δημοκρατία είναι έργο μακράς πνοής. Ο σπόρος όμως έχει ήδη ριχτεί. Η διεκδίκησή της μπορεί να γίνει με τη συγκρότηση παντού ανοικτών πολιτικών ομάδων και συνελεύσεων, που θα έχουν ως μοναδικό στόχο την διεκδίκηση της πολιτικής ισότητας όλων των πολιτών. Και φυσικά με τη δικτύωση αυτών των ομάδων αλλά και των ήδη υπαρχουσών λαϊκών συνελεύσεων, οι οποίες το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε τέλμα λόγω της χειραγώγησής τους από συγκεκριμένους πολιτικούς φορείς (της αριστεράς). Όπως και με τη δικτύωση με τις εκατοντάδες σε όλη τη χώρα συλλογικότητες και κινήσεις πολιτών, που λειτουργούν οριζόντια, αδιαμεσολάβητα και αντι-ιεραρχικά.

Η άμεση δημοκρατία απαιτεί μεγάλες θεσμικές αλλαγές σε μια κοινωνία. Και πρωτίστως απαιτεί ριζική αλλαγή των νοοτροπιών. Της λογικής της ανάθεσης, της έλλειψης ατομικής ευθύνης και συλλογικής συνείδησης. Γιατί τελικά η συνείδηση είναι η δεσπόζουσα της Ύπαρξης. Η άμεση δημοκρατία δεν είναι μια συνεχής γενική συνέλευση. Προϋποθέτει όμως μια κοινωνία με μια συνεχή αγορά συζητήσεων επί όλων των θεμάτων. Η αγορά αυτή, στις σημερινές συνθήκες, δεν συγκεκριμενοποιείται αναγκαστικά με έναν τόπο, μια πλατεία, κλπ. Κάθε μέσο δημοκρατικής επικοινωνίας των πολιτών μπορεί να συμβάλει. Zoύμε στην ψηφιακή εποχή και τα οφέλη αυτής της τεχνολογικής κατάκτησης, μπορούμε και επιβάλλεται να τα εκμεταλλευτούμε.

Βασικός στόχος μας είναι η ριζική πολιτειακή πολιτειακή αλλαγή που χρειάζεται ο τόπος, να προέλθει μέσα από την ενεργοποίηση δημοκρατικών συνελεύσεων, στις οποίες θα συμμετέχουν όλες και όλοι οι πολίτες της χώρας. Και τελικά μέσα από τη συγκρότηση λαϊκής συντακτικής συνέλευσης. Η κοινωνία αφού η ίδια τα συζητήσει, θα ανοίξει τα μεγάλα και μικρότερα ζητήματα. Δεν αναγνωρίζουμε σαν κανέναν φωστήρα/αντιπρόσωπο/”ειδικό” το δικαίωμα να καθορίσει τις αλλαγές που χρειαζόμαστε. Οποιαδήποτε συνταγματική αναθεώρηση προβάλλεται ή ακολουθηθεί από την καθεστηκυία πολιτική, θα είναι μια επανάληψη της παρωδίας που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Η οποία σε μεγάλο βαθμό -και με τη δική μας ευθύνη- μας έφερε σε αυτήν την κατάσταση. Αυτήν την αρχή μας, προσπαθούμε να την προωθήσουμε και σε όλες τις συνελεύσεις και τις συλλογικότητες, στις οποίες μπορεί να συμμετέχουμε. 

Ένα θέμα επίσης, στο οποίο είμαστε ανοιχτοί προς συζήτηση και διαμόρφωση, είναι το ενδεχόμενο συγκρότησης ενός ανεξάρτητου εκλογικού συνδυασμού, ο οποίος θα έχει σαν αποκλειστικό σκοπό την προώθηση του αιτήματος της άμεσης δημοκρατίας και των μεγάλων θεσμικών αλλαγών, που χρειάζεται η κοινωνία μας. Το ίδιο ισχύει και για τις ευρωεκλογές και το καταθέτουμε ως πρόταση προς συζήτηση και στο διεθνές κίνημα. Μιλάμε αποκλειστικά και μόνο για έναν ανεξάρτητο εκλογικό συνδυασμό ad hoc και όχι για κόμμα, με την πεποίθηση ότι τα κόμματα είναι μια διχαστική, ξεπερασμένη και φθαρμένη μορφή άσκησης πολιτικής. Και με την ιστορική τελικά εμπειρία που δείχνει, ότι όποιοι ανακατεύονται στην υπάρχουσα πολιτική, χωρίς να την αμφισβητούν καθημερινά και έμπρακτα, αφομοιώνονται τελικά από αυτή. Η θέση μας για την πολιτική και τις εκλογές ήταν σαφής εξ’ αρχής, όπως επίσης ήταν σαφής και η θέση μας για το πως και κατά πόσον εκμεταλλευόμαστε -εργαλειακά- τα μέσα, που το ίδιο το σύστημα μας δίνει. Θέλουμε μια συλλογική πολιτική χωρίς πολιτικούς και όχι μια νέα κάστα πολιτικών, όπως αυτή που βιώσαμε της γενιάς του Πολυτεχνείου. Και θα χρησιμοποιήσουμε εργαλειακά όλα τα θεσμικά μέσα που υπάρχουν για να το πετύχουμε, χωρίς όμως να αρκεστούμε σε αυτά και να μονοπωλήσουν τη δράση μας.

Στην πολιτική, η σχέση μέσων και σκοπών είναι άρρηκτα δεμένη. Η διεκδίκηση της άμεσης δημοκρατίας οφείλει να γίνει με τον πιο δημοκρατικό τρόπο και τα πιο δημοκρατικά μέσα. Οι πολιτικές ομάδες και οι συνελεύσεις, που αποφασίζουν να διεκδικήσουν την άμεση δημοκρατία, πρέπει να οργανωθούν και να λειτουργούν με τον πιο δημοκρατικό τρόπο. Δηλαδή οριζόντια, αδιαμεσολάβητα και χωρίς ιεραρχίες. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργίας, μπορούν να συζητήσουν και όλα τα άλλα προβλήματα της κοινωνίας και να διατυπώσουν τις προτάσεις τους.

Ζούμε σε μια κοινωνία, που έχει ως πολιτικό καθεστώς το αντιπροσωπευτικό σύστημα, το οποίο είναι ολιγαρχικό και αντιδημοκρατικό. Η κοινωνία όμως αυτή έχει κατακτήσει με τους αγώνες των μελών της πολύτιμες ελευθερίες, τις οποίες οφείλουμε να προασπίζουμε κάθε στιγμή. Χάρη σε αυτές τις ελευθερίες, συζητάμε εμείς τώρα. Και αυτή η ελευθερία της έκφρασης δεν είναι η μοναδική. Έχουμε επίσης κατακτήσει, έστω μερικά, την ελευθερία στις επιλογές της ιδιωτικής μας ζωής. Καμιά απόφαση της άμεσης δημοκρατίας δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτές τις ελευθερίες. Οι αποφάσεις της θα είναι για να κάνουμε μεγαλύτερες και πιο στέρεες τις παλιές ελευθερίες και κυρίως για να δημιουργήσουμε νέες.

Οι πρώτες προτάσεις

Κάποιες πρώτες προτάσεις για τις δημοκρατικές συνελεύσεις, τις έχουμε καταθέσει ήδη σε συνελεύσεις και συλλογικότητες (στο blog θα τις δημοσιοποιήσουμε με την πρώτη ευκαιρία) και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε όπου και όποτε μας δίνεται η δυνατότητα, εμπλουτίζοντας τες. Σε αυτή τη φάση δημοσιοποιούμε κάποιες προτάσεις, που θα καταθέσουμε σε πρωτοβουλίες πολιτών, που προτάσσουν την υπόθεση της λαϊκής συντακτικής συνέλευσης, χωρίς απαραίτητα να υιοθετούν ένα στενά αμεσοδημοκρατικό πρόταγμα. Με απόλυτο σεβασμό και διάθεση ισότιμης συνεργασίας και συνδιαμόρφωσης.

Βασική μας θέση/πρόταση είναι η δημιουργία, απευθείας από το λαό, ενός νέου συντάγματος μέσω λαϊκής συντακτικής συνέλευσης και στη συνέχεια η έγκρισή του με δημοψήφισμα. Η όποια αλλαγή να βασιστεί πάνω σε βασικές αρχές, που η ίδια η κοινωνία θα συναποφασίσει, η συνοχή της κοινωνίας να βασίζεται σε αυτές τις αρχές και όχι στην επίκληση μιας εθνικής αφήγησης και παράδοσης και στην αντιπαλότητα με τους γείτονες (δημοκρατικός πατριωτισμός και όχι εθνικισμός). Η λεγόμενη κρίση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών δεν μπορεί να ιδωθεί χωριστά από την κοινωνική αποσύνθεση που έφεραν οι κυρίαρχες αξίες που ακολουθήσαμε όλο αυτό το διάστημα (ατομικισμός, ανταγωνισμός, εκμετάλλευση, υπερκατανάλωση, απάθεια, άνευ όρων οικονομική ανάπτυξη, ανάθεση κ.α.). Η κρίση -ή μάλλον καλύτερα η αποσύνθεση- είναι πάνω από όλα περιβαλλοντική, πολιτισμική και ανθρωπολογική.

Απόλυτη πολιτική ισότητα των πολιτών, διασφάλιση και διεύρυνση όλων των θεμελιωδών δικαιωμάτων (όπως τα θέτουμε και στο μανιφέστο μας), έλεγχος/ανακλητότητα και κατάργηση όλων των ειδικών προνομίων των αξιωματούχων και λειτουργών (όπως και των κομμάτων/συνδικαλιστών), εισαγωγή της κλήρωσης  και αποκομματικοποίηση, είναι μερικά από τα κεντρικά σημεία που προτάσσουμε για την πολιτειακή αλλαγή. Σημαντικό επίσης είναι και το έλλειμμα δημοκρατίας στους ευρωπαϊκούς και υπερεθνικούς θεσμούς και η ανάγκη διεθνούς συντονισμού στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού τους. Πόσο μάλλον σήμερα, που γίνεται λόγος από τους αξιωματούχους για ομοσπονδιοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αφορμή την κρίση χρέους. Λέμε ένα μεγάλο ναι σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη των πολιτών και ένα μεγάλο όχι στην Ευρώπη των λόμπι, των τραπεζιτών και των πολυεθνικών.

Συνταγματικές και γενικότερες θεσμικές ρυθμίσεις, οι οποίες θεωρούνται αδιαπραγμάτευτες από εμάς είναι οι εξής:

1. Μια βασική ελευθερία που οφείλει να κατακτήσει η σημερινή ελληνική κοινωνία είναι η ελευθερία έναντι της θρησκείας. Να πάψει να υπάρχει επίσημη θρησκεία σύμφωνα με το Σύνταγμα, να γίνει πλήρης διαχωρισμός πολιτείας – εκκλησίας.

2. Δικαίωμα του πολίτη -αυτό που αποκαλείται ιθαγένεια- έχουν κατ’ αρχήν όσες και όσοι γεννιούνται σε αυτή τη χώρα, ανεξαρτήτως της καταγωγής των γονιών τους (δίκαιο του εδάφους και όχι δίκαιο του αίματος, που ανήκει στη ναζιστική λογική).

3. Το σύνταγμα και όλη η λειτουργία της πολιτείας, πρέπει να διασφαλίζουν για όλες/ους τους πολίτες το δικαίωμα στη σίτιση, τη στέγαση, την υγεία, την έκφραση, την εργασία/δημιουργία, την παιδεία, τον πολιτισμό, την επικοινωνία, τις μεταφορές, τον ελεύθερο χρόνο, την αυτοδιάθεση. Με ελεύθερο τον δημόσιο χώρο και τους φυσικούς πόρους και προστατευμένη την ιδιωτικότητα. Με ελεύθερη την πρόσβαση στη γνώση, την πληροφορία και την τεχνολογία.

4. Όλες/οι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο. Κατάργηση όλων των ειδικών προνομίων, ατόμων αλλά και ειδικών κατηγοριών (βλ. εκκλησία, εφοπλιστικό λόμπι, τραπεζίτες κλπ.). Κατάργηση όλων των ειδικών προνομίων των αξιωματούχων και λειτουργών, όπως και των κομμάτων/συνδικαλιστών. Και εννοούμε όλα τα προνόμια, από τις διευκολύνσεις απέναντι στο νόμο/ασυλία, μέχρι και τις επιχορηγήσεις στο κόμματα.

5. Κατοχύρωση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, αλλά και ανώτερου επιτρεπτού εισοδήματος και ιδιοκτησίας (με προοπτική την εξίσωση των εισοδημάτων). Μείωση των ωρών εργασίας.

6. Σχετικά με το κράτος: Το κράτος είναι ένας θεσμός και μηχανισμός διακεκριμένος και χωρισμένος από το σύνολο της πολιτικής κοινότητας. Το κράτος λειτουργεί σαν δυνάστης και δεν ελέγχεται από κανέναν. Μέχρι να απαλλαγούμε από αυτόν τον τεχνικο-διοικητικό μηχανισμό και να φτάσουμε στην πραγματική πολιτεία, είναι αναγκαίο να μπουν δημοκρατικοί/συμμετοχικοί θεσμοί ελέγχου και ανακλητότητας. Προτάσσουμε σε πρώτη φάση την κατάργηση του επαγγέλματος του πολιτικού. Τη θέσμιση ορίου θητείας σε κάθε αξίωμα, αλλά και την άμεση ανακλητότητα σε όλες τις θέσεις των δημόσιων αξιωματούχων και λειτουργών, με μηχανισμούς ελέγχου, στους οποίους θα συμμετέχουν κυκλικά και με κλήρωση όλοι οι πολίτες.

7. Πιο συγκεκριμένα προτείνουμε τη θεσμική καθιέρωση διευρυμένων σωμάτων κληρωτών, που θα ελέγχουν κάθε μορφή εξουσίας και διοίκησης, τις αποφάσεις, τα πεπραγμένα τους και τα οικονομικά τους. Όπως και θα συμμετέχουν σε όλες τις ΕΔΕ (ένορκη διοικητική εξέταση) των κρατικών λειτουργών (διοίκηση, δημόσιοι οργανισμοί, στρατός, αστυνομία, δικαιοσύνη κ.α.) για να σπάσουν τα συντεχνιακά συμφέροντα και η ασυλία που έχουν οι κρατικοί λειτουργοί και υπάλληλοι. Να τελειώνουμε με το ταμπού της αδιαφάνειας, της ασυδοσίας και της μονιμότητας.

8. Άμεση εφαρμογή της δήμευσης των περιουσιών σε όσους σπατάλησαν και καρπώθηκαν παράνομα δημόσιο χρήμα. Δεν επιθυμούμε να δούμε ανθρώπους στις φυλακές, αντιθέτως διεκδικούμε τον πραγματικό λογιστικό έλεγχο όλων δημόσιων οικονομικών και τη δήμευση των περιουσιών όσων τα καταχράστηκαν. Άμεσα και με τη συμμετοχή όλων μας σε αυτή τη διαδικασία. Θεωρούμε τουλάχιστον ύβρη να περικόπτονται οι συντάξεις των γονιών μας ή να ξεπουλιέται η δημοσία περιουσία, την ώρα που υπερπολλαπλάσια ποσά βρίσκονται σε τραπεζικούς λογαριασμoύς, ακίνητα ή off shore εταιρίες, πολιτικών και λοιπών μιζαδόρων και μαφιόζων.

9. Εισαγωγή του θεσμού των κληρωτών και σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες. Επειδή θεωρούμε πολύ δύσκολο να αποδεχτούν τα κόμματα την κατάργησή τους ή την κατάργηση των εκλογών, μέχρις ότου αποφασίσει η ίδια η κοινωνία για αυτό, προτείνουμε την εξής μεταρρύθμιση σχετικά με την κλήρωση: σε κάθε εκλογική διαδικασία να υπάρχει αντιστοίχηση στο ποσοστό της αποχής και της λευκής ψήφου με ανάλογες έδρες επί του συνολικού αριθμού του πολιτικού σώματος . Για παράδειγμα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, η αποχή με την λευκή ψήφο ήταν η πρώτη δύναμη, με ένα ποσοστό της τάξης περίπου του 40%. Προτείνουμε οι έδρες που αναλογούν σε αυτό το ποσοστό να καλύπτονται με κλήρωση από τον κατάλογο όσων έχουν δικαίωμα ψήφου. Οι υπόλοιπες έδρες να προκύπτουν με το σύστημα της απλής αναλογικής.

9. Συνταγματική θέσπιση της λαϊκής πρωτοβουλίας για τη διενέργεια δημοψηφισμάτων, μετά από συλλογή ενός σεβαστού -αλλά όχι υψηλού- αριθμού υπογραφών. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν τίθενται σε δημοψήφισμα, αλλά μόνο για να εμπλουτιστούν. Δεν αποδεχόμαστε καμία εκχώρηση δικαιωμάτων στο όνομα της ασφάλειας ή στο όνομα του πολέμου έναντι της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας. Κατάργηση των “τρομονόμων”, άμεση απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, εφ΄όσον αποκηρύξουν τη βία ως μέσο επίλυσης των πολιτικών διαφορών. Η απόρριψη της θανατικής ποινής πρέπει να είναι καθολική και αδιαπραγμάτευτη για την κοινωνία μας.

10. Πραγματική διάκριση των εξουσιών, ασυμβίβαστο βουλευτή-μέλους της κυβέρνησης, κατάργηση της διάταξης που προβλέπει το διορισμό της ηγεσίας της δικαιοσύνης από την κυβέρνηση και εκλογή/επιλογή της με τρόπο που εξασφαλίζει την ανεξαρτησία της.

11. Αποβολή των κομμάτων από τη δημόσια διοίκηση και τον συνδικαλισμό (σε όλους τους τομείς), με την εισαγωγή πραγματικών δημοκρατικών συνελεύσεων, που θα αποφασίζουν για όλα τα θέματα που τους αφορούν.

12. Αυστηρός και ουσιαστικός έλεγχος των ΜΜΕ σύμφωνα με τους κανόνες της διαφάνειας, ώστε να μην λειτουργούν ΜΜΕ χωρίς νόμιμη άδεια και να αφαιρείται η άδεια λειτουργίας τους εάν έχουν οφειλές προς το δημόσιο.

13. Όσον αφορά το μεταναστευτικό θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένη η αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών, που έχουν καταντήσει τη χώρα τον κεντρικό ευρωπαϊκό υποδοχέα των μεταναστών από άλλες ηπείρους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι επιβεβλημένη μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική που θα στηρίζει ουσιαστικά όλες τις χώρες προέλευσης των μεταναστών και τους πολίτες τους. Θα εξασφαλίζει επίσης προστασία και άσυλο σε όσες/ους το έχουν ανάγκη και θα κατανέμει αναλογικά των αριθμό αιτούντων ασύλου σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και όχι όπως γίνεται τώρα, εις βάρος της Ελλάδας και δευτερευόντως άλλων χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Οι κανόνες πρέπει να είναι κοινοί από όλες τις χώρες, να αποφασιστούν από τους πολίτες τους και να διασφαλίζουν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα.

14. Το περιβάλλον, οι φυσικοί πόροι, τα κοινά αγαθά (commons) είναι απόλυτα προστατευμένα και διαθέσιμα ισότιμα σε όλες/ους. Η ίδια η κοινωνία θα αποφασίζει καθολικά το πως αυτοί θα διατίθενται και θα εκμεταλλεύονται, με γνώμονα το σεβασμό σε κάθε ζωή στον πλανήτη και το γεγονός ότι δεν είναι απεριόριστοι. Οποιαδήποτε προσπάθεια εκμετάλλευσής τους προς όφελος των εταιρικών κερδών, με απόφαση κυβερνήσεων ή κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.

Αυτές είναι κάποιες πρώτες βασικές αρχές για τη δημοκρατία μας, οι οποίες είναι και αδιαπραγμάτευτες για εμάς. Στην πορεία και έπειτα από τη συνεργασία μας με όλες/ους τους ενδιαφερόμενους πολίτες και τις συλλογικότητες, οι θέσεις αυτές θα εμπλουτιστούν. Πάντα με την διάθεση να βρεθούν οι κοινοί τόποι, αλλά και με σεβασμό στη διαφορετικότητα και την πολυχρωμία.