ΜΥΘΟΠΛΑΣΤΙΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.

.Όλες οι θρησκείες θεμελιώνονται σε κοσμογονικούς μύθους, που αποτελούν απάντηση στα ερωτήματα: 

Πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν; 

Γιατί έχει αυτή και όχι άλλη μορφή; Οι απαντήσεις ταυτίζονται συχνά με μερικές παραλλαγές, που οφείλονται στη φαντασία των μυθογράφων, που συνήθως επιδιώκουν την ενδυνάμωση των εξουσιών με την ευθυγράμμιση γήινων αρχότων και «θεϊκών δυνάμεων».

Πριν από χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι αγνοώντας ολότελα εξ αιτίας τής απουσίας των επιστημών τη λειτουργία τού φυσικού περιβάλλοντος, τρομοκρατημένοι από τούς κινδύνους που αντιμετώπιζαν -θύελλες, καταιγίδες, κεραυνοί, τρικυμίες, θερμοκρασία τρομακτική, ψύχος θανάσιμο- και απορώντας για τα φυσικά φαινόμενα -ήλιος, σελήνη, άστρα, γαλαξίας, φως και σκότος- απέδιδαν σε ..

«θεότητες» τη δημιουργία και τη λειτουργία τού Σύμπαντος. Εμφανίσθηκαν τότε οι κοσμογονικοί μύθοι. Πρόκειται για φαντασιώσεις, που κυριαρχούσαν πριν από την εμφάνιση και ανάπτυξη τής επιστήμης και τής υψηλής τεχνολογίας.

Επιβάλλεται, επομένως, έρευνα για την καταγωγή και εμφάνιση των θρησκειών, που θεμελιώνονται με μύθους και «θαύματα», χωρίς καμμιά επιβεβαίωση από την ιστορία και την επιστήμη. Επιβάλλεται απομυθοποίηση των θρησκευτικών φαντασιώσεων, για εξυγίανση των κοινωνιών τής οικουμένης. Αναγκαία η επιστημονική έρευνα σε όλους τούς μύθους, που συγκροτούν τα θεολογικά κείμενα.

Για τη μυθολογία των θρησκειών έπαιξε ρόλο η απαιδευσία, η άγνοια και η απουσία τής επιστήμης, αλλά και ο τρόμος των ανθρώπων για το φυσικό περιβάλλον. Χωρίς την επιστημονική γνώση κυριαρχούσε ο φόβος, η απελπισία και η προσδοκία για κάποια… «ουράνια» προστασία και σωτηρία. 

Η γνώση τής αλήθειας, υστέρα από χιλιετίες, γύρω από τα φυσικά φαινόμενα τού Σύμπαντος, εμπλουτίζει το άτομο με την κατανόηση για το ολέθριο και το ακίνδυνο, για το ωραίο καί το αποτρόπαιο, για τους ρυθμούς λειτονργίας των φυσικών φαινομένων και γελοιοποιεί τις θεολογικές μυθολογίες, τις φαντασιώσεις και τις τερατολογίες.

Η διανόηση ελευθερώνει τον άνθρωπο και απομακρύνει τον δουλικό τρόμο μπροστά στο άγνωστο τού περιβάλλοντος. Η μελέτη και τα επιστημονικά συμπεράσματα διαπαιδαγωγούν το άτομο και το καθιστούν ελεύθερο, σκεπτόμενο και θαρραλέο. Η θρησκευτική μυθολογία συμπορευόταν με την εξουσία, που διεκδικούσε την ταύτιση τού δεσποτισμού με το υπερφυσικό, με τις «θεϊκές υπερδυνάμεις»!

Η παραδοχή τής θρησκευτικής μυθολογίας αποτελεί μια μορφή νόσου, που οδηγεί το ανθρώπινο γένος στη δυστυχία, επειδή εξελίσσεται σε κοινωνικό φαινόμενο, που υποβοηθεί τις αυταρχικές, τυραννικές καί διεφθαρμένες εξουσίες και παραμερίζει την πρόοδο καί το δημιουργικό πνεύμα των λαών, την ειρήνη και την αλληλεγγύη. 

Οι θρησκείες δεν καταδίκασαν τη δουλεία, που συνεχίσθηκε επί χιλιετίες και δεν υπερασπίσθηκαν τη δικαιοσύνη και την αρετή. Υιοθετούσαν και την ανισότητα και δουλεία τού γυναικείου φύλου. Δεν υπάρχουν θρησκείες, που ταυτίζονται με την αλήθεια. Εμφανίσθηκαν σε εποχή πρωτογονισμού, αλλά επιβιώνουν οι μυθολογικές παραδόσεις, οι απανθρωπίες και οι αγριότητες των εξουσιών και η δειλία και σιωπή διανοουμένων και επιστημόνων τής οικουμένης. 

Οι θεοί, όπως αποκαλύπτει η Π. Διαθήκη και το βαβυλωνιακό θρησκευτικό έπος, δημιουργούν τον άνθρωπο για να υπηρετεί ως σκλάβος!

Στη θρησκευτική μυθολογία περιλαμβάνεται και η φαντασίωση περί «επιβίωσης» τής ψυχής τού ανθρώπου μετά θάνατον. Ακόμη και η «ανάσταση» νεκρών! Σ΄ αυτόν τον μύθο ανήκει η Κόλαση και ο Παράδεισος.

Ο λόγος περί θεών αποτελούσε απασχόληση των ποιητών. Ο Όμηρος και ο Ησίοδος καταγράφουν τη θρησκευτική μυθολογία τής αρχαϊκής εποχής. Οι λυρικοί ποιητές προσδίδουν καλλιτεχνικό χαρακτήρα στις περιγραφές με αποχρώσεις και παραλλαγές. Η αρχαία ελληνική ποίηση καταγράφει μυθολογικά στοιχεία, υπερφυσικά και φαντασιώδη.

Συγγραφείς ψυχολόγοι εκφράζουν τη γνώμη, ότι οι θρησκείες αποτελούν φαινόμενο τής προεπιστημονικής εποχής. Ο Άγγλος συγγραφέας Βryan Wilson φρονεί, ότι οι θρησκείες δεν προσαρμόζονται στην εποχή μας. Πρόκειται για «αναχρονισμό στην ανάπτυξη τής σύγχρονης κοινωνίας». Και προσθέτει, ότι άνθρωποι τής εποχής μας, εξ αιτίας τής επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου, δεν ενδιαφέρονται για τις θρησκείες. Ποιές είναι οι συνέπειες των θρησκειών; 

Ποιο το αντίκρυσμα των θρησκειών στούς λαούς; 

Οι θρησκείες εκφράζουν, υποστηρίζουν και νομιμοποιούν τα συχνά βάρβαρα και απάνθρωπα κοινωνικά συστήματα τής εποχής μας.

Δημιουργός των «θεών» είναι ο άνθρωπος, κατά την περίοδο τού πρωτογονισμού και τής αμάθειας, στην προϊστορική περίοδο. Η επιστήμη, η λογική, η ορθή σκέψη καταλήγουν σήμερα στο συμπέρασμα, ότι ο «θεός» αποτελεί εύρημα των μυθογράφων και των επιπόλαιων διανοουμένων, που οδήγησαν την ανθρωπότητα στη δυστυχία, στην αχρειότητα και στο σκοταδισμό. Οι θρησκείες δεν έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις και να οδηγήσουν στη βελτίωση τού βίου των λαών. Υπήρξαν πάντοτε όργανα των εξουσιών ή συμπορεύονταν με τους αχρείους αυτοκράτορες, μονάρχες και τυράννους.

Μερικοί ερευνητές επισημαίνουν ψευδοθρησκείες και «γνήσια θρησκεύματα». Στην πραγματικότητα, όλες ανεξαιρέτως οι θρησκείες τού κόσμου είναι μυθοπλαστίες. Καμμιά θρησκεία δεν διακατέχει αποδεικτικά ιστορικά στοιχεία για ύπαρξη θεών, δημιουργών τού Σύμπαντος. Τα θρησκευτικά κείμενα και των πέντε ηπείρων αποτελούν μύθους και φαντασιώσεις σε πεζό και ποιητικό λόγο, απαραίτητα και δραστικά βοηθήματα των εξουσιών.

Η έρευνα των θρησκειών πρέπει να πραγματοποιείται από τη σκοπιά τής επιστήμης και τής ιστορίας, που καταγράφουν την αλήθεια ύστερα από μελέτη διαχρονική. Η επιστημονική κριτική αποκαλύπτει τη θρησκευτική μυθοπλαστία, που διαμέσου των χιλιετιών, εντάσσεται στη συνείδηση και στο πνεύμα τής ανθρωπότητας. Υπάρχει μια θεαματική σύγκρουση ανάμεσα στην επιστήμη και τις θρησκείες. Η επιστήμη, που υπερασπίζεται την πραγματικότητα και η ιστορία την αλήθεια, αποκαλύπτουν τον μύθο των θρησκειών. Αλλά οι θρησκείες επιζούν και μάλιστα δυναμικές. Η επιστήμη επισημαίνει την κοσμογονική αλήθεια και τις μυθοπλαστίες.

Η επιστημονική έρευνα για τις θρησκείες αποβλέπει στην επισήμανση τής γνώσης, τής λογικής και τής αλήθειας διαμέσου των χιλιετιών. Αλήθεια, που φέρει στο φως την πραγματική εξέλιξη τού Σύμπαντος και τής άνθρωπότητας, τα «μυστήρια», τα «θαύματα» και τις ψευδολογίες. Μύθος καί θρησκεία συμβαδίζουν, η πίστη ταυτίζεται με τις φαντασιώσεις, με τη λατρεία τού υπερφυσικού, που προβάλλει η άγνοια. Η ιστορία, η ακριβής δηλαδή καταγραφή τής αλήθειας, είναι άγνωστη. Κυριαρχεί παντού η μυθολογία τού φανταστικού, τού ψεύδους και τής απάτης. Πρόκειται για μύθους, αλλά οι σύγχρονες κοινωνίες, εξαιτίας τής διαφθοράς των εξουσιών και μεγάλων τμημάτων διανοουμένων καί καλλιτεχνών, τους αποδέχονται!

Οι θρησκείες συμπορεύονταν με τις εξουσίες. Αυτοκράτορες, μονάρχες, τύραννοι εμφανίζονταν ως υιοί θεών και συχνά αποθεώνονταν. Η πίστη των λαών σε θεότητες δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για ψυχολογική προσαρμογή στις πολιτικοκοινωνικές και οικονομικές αχρειότητες. Οι «άρχοντες» αποτελούσαν το ενδιάμεσο μεταξύ θεών και ανθρώπων. Οι μυθοπλασίες των θρησκειών καλλιεργούσαν την εξάρτηση μεταξύ «θεών» καί λαών. Οί πιστοί προσδοκούσαν την εύνοια των «θεών», οι «θεοί» τις θυσίες και τις προσφορές των ανθρώπων!

Η εγκόσμια εξουσία ταυτιζόταν, κατά την αρχαιότητα, με τη θεϊκή. Οι δυνάστες εμφανίζονταν ως εκπρόσωποι ή ομοιώματα των θεών. Κατά τους Ρωμαίους αυτοκράτορες η θρησκεία ανήκει στην επίγεια κυριαρχία βασιλέων και άλλων εξουσιαστών – cuius regio, eius religio! H πολιτική εξουσία ευθυγραμμίζεται με τη θρησκευτική.

Θρησκεία και εξουσία ήταν αλληλένδετες, σύμμαχοι και συνεργάτες με αμοιβαίες προσφορές, συμβιβασμούς και διασαλπίσεις κοινών επιδιώξεων. Η πολιτική εξουσία -αυτοκράτορες καί μονάρχες- θεωρείται στον χριστιανικό κόσμο θεϊκή προσφορά! «Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω· ου γαρ εστίν εξουσία ει μη υπό θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι υπό θεού τεταγμέναι εισίν. Ώστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη τού θεού διαταγή ανθέστηκεν.» (Επιστολή Παύλου προς Ρωμαίους, ιγ΄, 1-2). «Τον θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε.» (Επιστολή Πέτρου Α΄, β΄, 17). Οι διασυνδέσεις πολιτικής και θρησκείας οδηγούσαν στον έλεγχο των μαζών από την εξουσία. Ο κλήρος εξαγίαζε τους μονάρχες και οι κυβερνώντες επιδίωκαν την θρησκοληψία των λαών για ψυχολογικό και εν συνεχεία πολιτικό έλεγχο και εκμετάλλευση, για εκφοβισμό και εξαπάτηση των μαζών. Οι κατακτητικές εξουσίες χρησιμοποίησαν τη θρησκεία ως μέσο υποταγής των λαών ταυτίζοντάς την με τη δική τους κυριαρχία!

Εξουσίες και θρησκείες συμπορεύονται. Για τις μοναρχίες η θρησκεία αποτελεί παράγοντα ισχύος. Στις μουσουλμανικές χώρες, ακόμη και σήμερα, οι εξουσίες χρησιμοποιούν τη θρησκεία ως πολιτικό σύμμαχο και υποκινητή τού φανατισμού και τής βίας. Οι πάπες φιλοδοξούσαν την πολιτικοκοινωνική εξουσία τού δυτικού κόσμου. Ήταν ο μεταχριστιανικός «καισαροπαπισμός». Οι πάπες ευθυγραμμίζονταν με τις αυθαιρεσίες των αυτοκρατόρων. Στη Γαλλία αναπτύχθηκε ένας διπλός προτεσταντισμός. Ο αστικός προτεσταντισμός, που περιλάμβανε τούς μεγιστάνες τού πλούτου -βιομηχάνους, τραπεζίτες κ.λπ.- και ο λαϊκός προτεσταντισμός. Ο πρώτος υπήρξε σύμμαχος των οικονομικών εξουσιών και τής μοναρχίας. Στις πρωτόγονες κοινωνίες κυριαρχούσε η θρησκευτική μυθολογία χωρίς καμμιά ιστορική θεμελίωση. Υπάρχει και η σύγχρονη θρησκευτική μυθολογία, ευτελισμός τής ιστορικής αλήθειας και τής επιστήμης.

Πρέπει να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από τη μυθολογία των θρησκειών και να προανατολίζεται πάντοτε στην αληθινή παγκόσμια ιστορία χωρίς παραχαράξεις, ψευδολογίες, απάτες και αχρειότητες, που παραπλανούν και διαφθείρουν τους πολίτες τού πλανήτη. (Από την εισαγωγή τού βιβλίου).

Λούπου Μαρία