Ας πούμε, μέρες που είναι….Θερισμού του εμπορίου….Ότι ο Θεός του εμπορίου αποφασίζει να πριμοδοτήσει έναν έμπορο! Τον έπιασαν τα κουβαρνταλίκια του!! Του εξασφαλίζει λοιπόν, τον αριθμό των πελατών που θα τιμούνε το προιόν της επιχείρησής του και το ποσόν που θα ξοδεύει ο καθένας κάθε μήνα, για όλα τα χρόνια που θα ασκεί την εμπορική του ιδιότητα. «Γκαραντί» που λένε στο πεζοδρόμιο και το γιορτάζουν συνήθως και με ένα «κόλλα'το»!
Πόσες πιθανότητες έχει ο έμπορος να χώσει μέσα την επιχείρηση μέχρι το λαιμό; Πόσο εγκληματικά επικίνδυνος πρέπει νάναι για να προσλάβει υπαλλήλους που να τους προσφέρει μισθούς που δεν υφίστανται σε καμιά άλλη επιχείρηση; Να δίνει πριμ που ούτε ακουστά να τα έχουν σε άλλη επιχείρηση; Nα προσλαμβάνει 5πλάσιους απ΄ότι χρειάζεται η επιχείρηση; Άραγε το επιχείρημα, από την πλευρά του εμπόρου, ότι το προιόν του είχε αξιοπρεπή στάνταρ θα ικανοποιούσε το θεό του εμπορίου; Θα του αρκούσε για να μη φωνάξει το Δία με βροντές και αστραπές να κάψει συμπούρμπουλο το τέρας;
Οι πολιτικοί χειρίστηκαν τα χρήματα του κόσμου με εγκληματική επιπολαιότητα. Διαχρονικά. Και ενώ οι μόνοι που δεν θίχτηκαν ήταν οι ίδιοι…Τώρα που ξερνάει ο υπόνομος ακαθαρσίες, ζητάνε και τα ρέστα… Αριστουργηματική η ανάλυση του Θ. Πάγκαλου «τι πάει να πει που πήγαν τα λεφτά; Σας διορίσαμε. Μαζί τα φάγαμε»…Εν μέρει αλήθεια αλλά… Οφείλαμε άραγε να γνωρίζουμε οι πολίτες πόσους χωράει το λεωφορείο του δημοσίου καθώς άνοιγε τις πόρτες σε κάθε στάση και κάποιος φώναζε «περάστε!»; Οφείλαμε να πούμε στον κάθε μαλακοπίτουρα άχρηστο που διόριζαν να διαχειριστεί (αν και ανίκανος και αναρμόδιος) «άντε στα τσακίδια»; Οφείλαμε να πάρουμε με τις πέτρες ανθρώπους που εξευτέλισαν αενάως κάθε έννοια εμπορικής αρχής και έφτυναν κατάμουτρα τον «γκαραντί» πελάτη-μαλάκα; Πολλά οφείλαμε και άλλα τόσα όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν οφείλαμε να επιφυλάξουμε τέτοια τύχη στους ανθρώπους (και είναι πολλοί!) που δεν μπήκαν στο κόλπο του «μαζί τα φάγαμε»… Και που ήταν, βρέξει χιονίσει, πελατάκια….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου