"Να πάει να γ**** η ΕΕ"

Ο Χίτλερ γύρευε μόνο κυριαρχία στην Ευρώπη την οποία θα συνένωνε ως ομοσπονδία και επιθυμούσε την κατάκτηση της Σοβιετικής Ένωσης ως την Μόσχα για να την μετατρέψει και λόγω Ουκρανίας (τεραστία αγροτική παραγωγή) μα και των πετρελαίων και φυσικού αεριού σε «Ινδία της Γερμανίας» όπως ο ίδιος έλεγε. Η «Ινδία της Γερμανίας» ήταν ο πυρήνας του «ονείρου» του Χίτλερ για εξάπλωση της «γερμανικής αυτοκρατορικής φυλής». Η «νότια Ουκρανία» έλεγε, και «ειδικότερα η Κριμαία, θα εποικιζόταν από Γερμανούς αγρότες-στρατιώτες. Από τα βουνά της Θουριγγίας και του Έρτσγκεμπιργκε για παράδειγμα μπορούμε να πάρουμε να μετακινήσουμε τους φτωχούς εργαζόμενους Γερμανούς και να τους προσφέρουμε μεγάλες εκτάσεις γης.» Το Ράιχ θα τους παραχωρούσε αγροκτήματα, τρακτέρ, αυτοκίνητα και Ουκρανούς δούλους μια και όλοι οι Σλάβοι «ήσαν μια οικογένεια κουνελιών και γι αυτό καμία εργασιακή δεοντολογία δεν έχει νόημα». Προέβλεπε μάλιστα ότι η «Ουκρανία και στην συνέχεια η λεκάνη του Βόλγα θα αποτελέσουν μια μέρα τους σιτοβολώνες της Ευρώπης. Θα προμηθεύουμε επίσης την Ευρώπη σίδηρο. Στην Κριμαία θα έχουμε εσπεριδοειδή, φυτείες ελαστικού κόμμεος, και βάμβακος. Θα δίνουμε στους Ουκρανούς κεφαλομάντηλα, γυάλινες χάντρες για κοσμήματα και όλα όσα επιθυμούν οι σλάβικες κουνελο-οικογένειες. Η ομορφιά της Κριμαίας θα είναι προσιτή στους Γερμανούς μέσω ενός αυτοκινητόδρομου. Αυτή θα αποτελέσει μια παραλλαγή της ιταλικής ή της γαλλικής Ριβιέρας. Κάθε Γερμανός πολίτης θα έχει την ευκαιρία να επισκέπτεται ο ίδιος με το Volkswagen του».

Σήμερα η Μέρκελ, η Χριστιανοδημοκρατική Ενωση το «κεντροαριστερό» λέει Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και η ακροδεξιά Χριστιανοκοινωνική Ένωση κηδεμονεύουν αυτό που πάντα ονειρεύονταν. Κυριαρχούν όχι με τα όπλα αλλά με την οικονομία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ετοιμάζονταν να θέσουν υπό την κηδεμονία τους την Ουκρανία, προσπάθεια κολοσσιαίας πολιτικής σημασίας, η οποία εύστοχα αποκλήθηκε Τέταρτο Ράιχ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση της Γερμανίας το ΔΝΤ και η Ουάσιγκτον ουδόλως αντέδρασαν που με συνοπτικές διαδικασίες οι αχυράνθρωποι τους αποφάσισαν την απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος, την κατάργηση του νόμου που ποινικοποιούσε την ναζιστική προπαγάνδα, την απόφαση για τον διορισμό ως υπουργού Εσωτερικών της Ουκρανίας του φασίστα V. Avakov και τον διορισμό μελών της νεοναζιστικής ομάδας «Δεξιός Τομέας» στο Υπουργείο του αλλά και την απαγόρευση της χρήσης των μειονοτικών γλωσσών ρώσικα, ρουμάνικα, ούγγρικα και ελληνικά.Ήταν πολύ απασχολημένοι με την σκηνοθεσία των προπαγανδιστικών video που ετοίμαζε ο Αμερικανός σκηνοθέτης Ben Moses από την Ουκρανία με παραγωγό τον Larry Diamond, υπάλληλο της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι Αμερικανοί ήταν απασχολημένοι και με τις ομιλίες τους προς τους συγκεντρωμένους της πλατεία Ανεξαρτησίας, ενώ η Βικτώρια Νούλαντ, από όπου προέρχεται και ο τίτλος αυτού του σημειώματος, πρέπει να ξεκουραστεί, μια και εξαντλήθηκε μοιράζοντας κουλουράκια στους διαδηλωτές. Από κοντά και το ΝΑΤΟ με τον γενικό γραμματέα του Αντερς Φο Ράσμουσεν να δηλώνει: «η Ουκρανία είναι στενός και παλαιός σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Και το ΝΑΤΟ είναι ειλικρινής φίλος της Ουκρανίας». «Είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την Ουκρανία για τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις της» Η ΕΕ, όπως και οι ΗΠΑ, στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με τη Ρωσία, όχι μόνο έκαναν επέμβαση στην Ουκρανία, αλλά υποδαύλισαν την κρίση.

Όλα τα παραπάνω και όλες οι «ειδήσεις» από την Ουκρανία αποτελούν μόνο σπαράγματα πληροφοριών και επ’ ουδενί δεν αποτελούν αποκρυστάλλωση προθέσεων των εμπλεκομένων. Άλλωστε τα μέσα ενημέρωσης ασφυκτιούν από πληροφορίες που προσφέρονται για επαρκή μαζική κατανάλωση. Ωστόσο είναι σίγουρο πως σε μια άγνωστη χρονικά στιγμή θα συμβεί κάτι. Αυτό το κάτι σίγουρα θα είναι συγκεκριμένο, μα με ομιχλώδη και απροσδιόριστα κίνητρα, και θα στρέφεται εναντίον κάποιου. Και αυτός ο κάποιος σίγουρα δεν θα είναι μόνο μια κυβέρνηση ένα κράτος ή ένας λαός. Και αυτό γιατί στην εποχή μας τον κόσμο τον κυβερνούν τα καρτέλ και οι υπερεθνικές εταιρίες πάνω από λαούς και σύνορα και πάντα σε αλληλοεπιχώριση με εκλεγμένες ή όχι κυβερνήσεις. Το ποιος δουλεύει για ποιον είναι αδύνατο να το μάθουμε. Άλλωστε οι συμμαχίες στην πολιτική είναι τόσο μεταβλητές όσο και το διακύβευμα. Και το διακύβευμα είναι κληρονομιά του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

http://leninreloaded.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html