τι θα συνέβαινε αν ο Steve Jobs είχε γεννηθεί στη Ελλάδα

τι θα συνέβαινε αν ο Steve Jobs είχε γεννηθεί στη Ελλάδαhttp://stahtikaiburberry.blogspot.gr

Οι καταδικαστικές συνθήκες που κυριαρχούν στην Ελλάδα για τους ανθρώπους που συνδιάζουν νεανικότητα, υψηλή μόρφωση, καινοτόμο σκέψη, διερευνητική οπτική και στοιχειώδη αξιοπρέπεια κάνουν διασκεδαστική την υπόθεση του να είχε γεννηθεί ο Steve Jobs στην Ελλάδα. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν διάφορες εκδοχές της πορείας του και θα ήθελα να προσθέσω μία ακόμα.

Αν ο Steve Jobs είχε γεννηθεί λοιπόν στην Ελλάδα, καταρχήν δε θα είχε γκαράζ να στήσει την Apple μιας και αυτό θα είχε μετατραπεί σε παράνομη γκαρσονιέρα ή μαγαζάκι, ενώ σε μια άλλη εκδοχή θα ζούσε σ' ένα δυάρι στα πατήσια με θέα το πολύ-πολύ τον ακάλυπτο. Ηλεκτρονικό υπολογιστή θα είχε δει μάλλον σε κάποια αμερικάνικη κολλεγιακή σεξοκωμωδία στο βίντεο, όχι όμως από κοντά. Πιθανότατα όμως θα είχε επεξεργαστεί αρκετές φορές το λογισμικό λειτουργίας του με το μυαλό του όσο θα έριχνε εικοσάρικα στα ηλεκτρονικά της γειτονιάς του.

Στο σχολείο θα τιμωρούταν συχνά μιας και θα απέφευγε συστηματικά τη πρωινή προσευχή, θα αναρωτιόταν μυστικά για το γελοίο των παρελάσεων, δε θα ήταν καθόλου καλός στο μπάσκετ και θα αγωνιούσε για το μάθημα "Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός" τη στιγμή που όλοι οι άλλοι θα το έβλεπαν ως την ιδανική ευκαιρία να λουφάρουν. Στο λύκειο ο Steve Jobs θα ήταν οπωσδήποτε πρώτη δέσμη και οι γονείς του θα τον πίεζαν να γίνει μηχανικός (αδιάφορο το τι είδους) ή έστω να μπει βρε αδερφέ στο πολυτεχνείο και μετά έχει ο θεός. Η υψηλή ευφυία του Steve Jobs θα ασφυκτιούσε ανάμεσα στο αυστηρό χρονοδιάγραμμα του φροντιστηρίου, τα κυριακάτικα "πρόχειρα" και τη καθαρόαιμα ελληνική γονεϊκή υπερέκφραση συναισθημάτων άγχους και αγωνίας και ως εκ τούτου η συμμετοχή του στις πανελλήνιες θα ήταν μια αποτυχία, όπως κατά συνέπεια και η μετέπειτα ζωή. Ο έλληνας Steve Jobs όπως και ο έλληνας Mark Zuckerberg όπως και ο έλληνας Bill Gates όπως και ο έλληνας George Lucas όπως και ο έλληνας Jack Dorsey όπως και ο έλληνας Tom Anderson στη κρισιμότερη περίοδο για την ανάπτυξη της καινοτόμου σκέψης τους, δε θα είχαν ελεύθερο χρόνο. Τουλάχιστον όμως θα είχαν γκόμενα με την οποία θα πήγαιναν μαζί για καφέ όταν το φροντιστήριο θα γινόταν η συνήθης απελπισία. Η πληροφορική δε θα είχε εισαχθεί ακόμα στα ελληνικά πανεπιστήμια και ο Steve Jobs θα περνούσε τελικά από τους τελευταίους σε κανά μαθηματικό ή κανά φυσικό στην επαρχία.

Στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου, μαγεμένος από τα μεγαλειώδη επιτεύγματα του αμερικάνου εαυτού στην ίδια ηλικία, ο Steve Jobs θα περίμενε τη σειρά του στη μικροσκοπική άιθουσα υπολογιστών του πανεπιστημίου για να κάτσει για κανά δύωρο στον έναν από τους τρεις για να παίξει Tetris ή, υπό τη παρόρμηση μιας ανάμνησης από ένα άλλο μέλλον, για να μελετήσει τη GW Basic. Στο δεύτερο έτος ο Steve Jobs θα είχε γίνει μέλος των ΕΑΑΚ ή όποιων αντίστοιχων αριστερών σχημάτων θα έστησαν μικροφωνική στη λέσχη και για τα επόμενα πέντε-έξι χρόνια θα ξεχνούσε παντελώς οτιδήποτε σχετικό με την επιστήμη -και θα γούσταρε! Προφανώς και ο Steve Jobs δε θα γινόταν πότέ μέλος της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ και προφανώς θα διατηρούσε την έμφυτη σιχασιά για τις εκπαιδευτικές εκδρομές στη Μύκονο που θα ήταν παρόμοια σε μέγεθος με την απέχθεια για τη σχολική προσευχή.

Στα είκοσί του ο αμερικάνος Steve Jobs θα είχε ιδρύσει την Apple. Στα είκοσί του ο έλληνας Steve Jobs θα είχε ιδρύσει την ΑΠΛ (Αντικαπιταλιστική Πανεπιστημιακή Λέσχη). Τα πανεπιστημιακά χρόνια θα κυλούσαν καταπληκτικά για τον έλληνα Steve Jobs. Θα είχε επιτύχει εξαιρετική κοινονικοποίηση, θα είχε ζήσει το πανεπιστημίο ως ένα πραγματικό εργαστήριο ιδεών, θα είχε κάνει γαμάτες παρέες, θα είχε πάει τουλάχιστο μια φορά στο καρναβάλι της Πάτρας και μια φορά στο καρναβάλι της Ξάνθης, θα είχε τουλάχιστο 3 γκόμενες από τις οποίες η δεύτερη θα γινόταν και η γυναίκα της ζωής του μετά το πτυχίο, και θα απολάμβανε μανιωδώς το μόνο κοινό με τον αμερικάνο Steve Jobs την ίδια ηλικιακή περίοδο: τους αμέτρητους μπάφους.

Για κανά μήνα περίπου ο έλληνας Steve Jobs θα είχε γνωρίσει και κάποιο καθηγητή, προοδευτικό, αριστερό, καινοτόμο και επιστήμονα που θα τον είχε εμπνεύσει να απελευθερώσει επιτέλους την ακραία ευφυία του που ξεχείλιζε αόρατη και αναξιοποίητη, και την ίδια περίδο κάποιες σκέψεις να τελειώσει με το πτυχίο σχετικά στην ώρα του και να φύγει στο εξωτερικό για κάτι καλύτερο θα είχαν περάσει σίγουρα απ' το μυαλό του, αλλά κάθε πιθανό πλάνο διακόπηκε απότομα γιατί ο καθηγητής επέστρεψε στην Αμερική μιας και τη θέση του την έφαγε ο ξάδερφος του πασόκου νομάρχη με το πλαστό PhD. Μετά από 8 γαμάτα χρόνια στο μαθηματικό ή το φυσικό, ο έλληνας Steve Jobs θα άρχιζε να δεχόταν το πρώτο σοβαρό πρήξιμο των δικών του για το πότε θα έβλεπαν το πτυχίο. Θα άρχιζε έτσι η περίοδος που θα έδινε περισσότερα από 3 μαθήματα στην εξεταστική, ώσπου τελικά η πίεση θα γινόταν ανελέητη και ο έλληνας Steve Jobs θα έπρεπε να αποφασίσει τι θα έκανε με τα υπόλοιπα 55. Ο έλληνας Steve Jobs θα έπαιρνε τελικά το πτυχίο στα 28. Ο μαλάκας ο αμερικάνος Steve Jobs δε θα το έπαιρνε ποτέ.

Όσο ο αμερικάνος Steve Jobs θα κατατασσόταν στα μεγάλα κεφάλια της δημιουργίας, ο έλληνας εαυτός του θα κατατασσόταν στα τεθωρακισμένα. Ο αμερικάνος Steve Jobs θα μεγαλουργούσε στη Silicon Valley και ο έλληνας εαυτός του στη Γκατζολία. Δε θα είχε σημασία όμως, γιατί όπως κινυηματογράφησε και ο καλλιτέχνης: "είτε αμερικάνος είναι, είτε έλληνας, ο Steve Jobs στον στρατό τα ίδια σκατά θα καθαρίσει". Σοφές κουβέντες, αποστάγμα εμπειρίας και ζωής.

Στα 30 του ο αμερικάνος Steve Jobs θα απολάμβανε 3 δις χρηματιστηριακή αξία και 4.000 υπαλλήλους χάρης την ευφυία του. Στα 30 του ο έλληνας Steve Jobs θα μοίραζε πίτσες με το μηχανάκι παρά την ευφυία του. Και τα πρωινά θα διαδήλωνε το δικαίωμα της πρόσληψης ως αδιόριστος εκπαιδευτικός. Οι γονείς του, οι οποίοι θα τον φιλοξενούσαν με ευχαρίστηση ως τα 35 του οπότε το "παιδί" θα παντρευόταν επιτέλους, δε θα του το έλεγαν ποτέ αλλά  είχαν μεσολαβήσει κρυφά στον πασόκο νομάρχη και βάλανε επιτέλους το παιδί τους στο δημόσιο. Τελικά ο έλληνας Steve Jobs θα γινόταν ο καθηγητής μέσης εκπαίδευσης που πάντα σκεφτόταν ότι τελικά θα γίνει.

Ζώντας ως μεσήλικας την ελληνική του δυστυχία, o καημός του Steve Jobs θα άφηνε το μήλο που έτρωγε μισοδαγκωμένο αλλά κάτι τέτοιο δε θα σήμαινε τίποτα γι' αυτόν. Όταν θα άκουγε τους μουσικούς οδυρμούς του Μάλαμα από το κασσετόφωνό του και θα σκεφτόταν πόσο ωραία θα ήταν να είχε όλη τη μουσική του κόσμου στη παλάμη και κάτι ακαταλαβίστικο θα σκιρτούσε μέσα του, θα πίστευε μόνο ότι θα ήταν τα μεσημεριανά φασόλια. Και όταν θα έπαιρνε τη ταμπλέτα για τη αυξημένη του χοληστερίνη, θα τη κοιτούσε για λίγο πριν τη βάλει στο στόμα του, αλλά δε θα μπορούσε με τίποτα να εικονοποιήσει αυτό που θα γυρνούσε στο μυαλό του.

Ο Steve Jobs, αν ήταν έλληνας δε θα πέθαινε από καρκίνο του παγκρέατος αλλά απ' του πνεύμονα γιατί από το στρες θα κάπνιζε τέσσερα πακέτα Marlboro την ημέρα. Θα άφηνε και ως έλληνας τέσσερα παιδιά πίσω του, όλα όμως από την ίδια γυναίκα. Θα έφευγε και αυτός νωρίς. Και τραγικά. Και δε θα έβλεπε ποτέ τις θυσίες του να πηγαίνουν τόσο χαμένες, ούτε τα παιδιά του να μην έχουν το αύριο που και αυτός δεν είχε. Θα είχε να λεει και εκείνος όμως, ότι έζησε όπως ήθελε. Και ας μην έγραφε ποτέ κανείς για το πώς θα ζούσε και ο έλληνας φανταστικός εαυτός του αν είχε την ατυχία να γεννιόταν στην αμερική.