Ψάξε. Βρες. Κατανόησε. ΜΟΝΟΣ.

Σ’ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ ΠΡΟΖΑΣ. vasiliskos2

Τι γίνεται γύρω μας? Που έχουμε βρεθεί ? Στο μαγεμένο δάσος? Στη χώρα των θαυμάτων? Τη θυμάστε τη κόκκινη βασίλισσα? Εκεί πάνω στο θρόνο της φωνάζει «off with his head! Now!» Σαν να τη βλέπεις ντυμένη με κουστούμι και ένα χαρτοφύλακα στο χέρι να περπατάει ανάμεσά μας. Στριμμένη, με τα μάτια γουρλωμένα να ψάχνει που υπάρχει ευρώ να το κάνει μια χαψιά!

Πως την έχετε δει έτσι φοβισμένοι, τρομοκρατημένοι με το μπαμπούλα να σας απειλεί συνεχώς. Είστε σοβαροί? Τι θα σας κάνουν? Θα σας εκτελέσουν για παραδειγματισμό? Είναι παλαβό αυτό που μας έχουν κάνει. Έχουν στηρίξει ένα ολόκληρο σύστημα πάνω στον ωμό εκβιασμό.  Κι εμείς δεχτήκαμε λες και ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου, πως δεν ζούμε σε μια νόμιμη δημοκρατία, στην Ευρώπη αλλά σε κάποιο κολομβιανό κωλοχώρι με τους νονούς της κόκας να ελέγχουν τη ζωή μας.

Καταλαβαίνεις τώρα πόσο βαθιά πάει η τρύπα του λαγού? Καταλαβαίνεις πόσα πολλά άχρηστα πράγματα σου έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου πως σου είναι απαραίτητα για να επιβιώσεις έτσι ώστε να είσαι τρομοκρατημένος, παγωμένος στη θέση σου σε απόγνωση, στην ιδέα και μόνο πως μπορεί να μην βγάλεις αυτές τις υποχρεώσεις όπως σε διατάσσουν. Στην ιδέα και μόνο πως θα χάσεις όλα αυτά που σου είπαν πως είναι θεμελιώδη αγαθά για να ζήσεις.

Δεν σε τρομοκρατεί το χαράτσι της ΔΕΗ, σε τρομοκρατεί το γεγονός πως δεν μπορείς να ζήσεις ούτε λεπτό ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ. Δεν σε τρομοκρατούν οι φόροι για τα ακίνητα. Σε τρομοκρατεί το γεγονός πως αν χάσεις το σπιτάκι σου , πας, ξόφλησες. Δεν έχεις ούτε σαν μακρινό μπακ απ στην άκρη του μυαλού πως θα μπορούσες να επιβιώσεις αν χάσεις τη φωλίτσα, πως θα μπορούσαν τα παιδιά σου να επιβιώσουν.  Δεν σε τρομοκρατεί η φτώχεια, η ανεργία, η πείνα, σε τρομοκρατεί το γεγονός πως αν δεν έχεις δουλειά και δεν σου δίνουν χρήματα δεν βλέπεις ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ, δεν βλέπεις ΚΑΜΜΙΑ ΛΥΣΗ, δεν έχεις ΚΑΜΙΑ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ να ζήσεις χωρίς μισθό.

Κανένας και για τίποτα στο κόσμο δεν μπορεί να εκβιάσει κάποιον πως θα χάσει το τάδε πράγμα αν δεν κάνει ότι πρέπει, αν το τάδε πράγμα ο εκβιαζόμενος αποφασίσει πως να κι αν το χάσει, να κι αν δεν το χάσει. Απλή λογική. Ελάχιστη λογική.

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν χτυπημένοι από χίλιους κεραυνούς. Με σοβαρές ασθένειες, χωρίς λεφτά, με το ένα χτύπημα πάνω στο άλλο στη ζωή και τους βλέπεις να είναι θηρία. Να παλεύουν με κάθε τρόπο να βρουν το δίκιο τους, να ζήσουν, να είναι περήφανοι χωρίς να  παρακαλάνε κανένα. Και βλέπεις τον άλλον να πηδάει από το μπαλκόνι γιατί χρεοκόπησε και δεν έχει καμιά ικανότητα να στηθεί στα πόδια του και να ζήσει τον εαυτό του και τα παιδιά του παλεύοντας, εφευρίσκοντας κάθε είδους τέχνασμα, για να ξεφύγει από τις δαγκάνες του κάθε μπαμπούλα.

Σ’ εκβιάζει η τράπεζα, η εφορία, ο εργοδότης, ο νοικοκύρης, η γυναίκα σου, τα παιδιά σου, ο πατέρας σου, η μάνα σου, η φιλενάδα σου, ο κολλητός σου, όλοι σ΄εχουν στο τοίχο και σου υποδεικνύουν τι πρέπει να κάνεις, τι πρέπει να σκεφτείς, πως πρέπει να βαδίσεις.

Υπάρχουν άνθρωποι αυτοί τη στιγμή που είναι περήφανοι που έχουν και πληρώνουν χαράτσια, που τρέχουν να είναι εντάξει σε όλες τους τις υποχρεώσεις. ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ! Αισθάνονται σωστοί πολίτες. Αισθάνονται πως είναι η αφρόκρεμα της σοβαρότητας μέσα σ΄ενα τσούρμο απατεώνες ή λιγδιάριδες άφραγκους.
Υπάρχουν άλλοι, που το αντίθετο, νοιώθουν ένοχοι, άχρηστοι, απατεώνες γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν. Αποτυχημένοι.

Όλη η κοσμοαντίληψη εκατομμυρίων πολιτών είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το θεό χρήμα.  Με την αγοραστική δύναμη. Με το να είναι επιθυμητοί πελάτες στις τράπεζες. Μπαίνει ο άλλος στη τράπεζα και τον χαιρετάνε με ένα χαμόγελο μέχρι τ΄αυτιά και σκέφτεται με ηδονή,  πάει έκλεισα σαν άνθρωπος. Είμαι τέλειος!
Πάει κι ο φουκαριάρης που χρωστάει και ο κουστουμάτος αλλάζει, του μιλάει όπως μιλάγανε οι χωροφύλακες στα χωριά σ΄οσους κουμουνιστοφέρνανε «τι θες ρε ρεμάλι?»

Οι οφειλέτες των τραπεζών, της εφορίας, της ΔΕΗ, οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι πεινασμένοι, οι άρρωστοι, οι γέροι, οι δυστυχισμένοι κάθε είδους,  είναι πλέον τα ΜΙΑΣΜΑΤΑ της νέας εποχής όπως ήταν κάποτε οι κομουνιστές. Οι περιθωριακοί, οι απατεώνες, οι άχρηστοι, οι επικίνδυνοι, το κακό παράδειγμα για τους καθώς πρέπει πολίτες.
Πως έλεγε η θείτσα κάποτε στη Μαριώ. Μην το πλησιάζεις αυτόν μωρέ είναι παλιοκουμουνιστής, τώρα λέει μην τον πλησιάζεις αυτόν μωρή, είναι κακός πελάτης της τράπεζας! Δηλαδή επικίνδυνο στοιχείο. Ύπουλο. Ρεμάλι....
Βάλανε ένα ολόκληρο λαό επί εξήντα χρόνια να ψηφίζει δεξιά για να μην έρθουν οι κομμουνιστές και τους πάρουν το σπιτάκι και τους το παίρνει η τράπεζα. Ε ρε γέλια.....

Αναθρέψανε εκατομμύρια Ελλήνων με την ιδέα πως από εκεί υπάρχει ένα παραπέτασμα που οι άνθρωποι πεθαίνουν πεινασμένοι, δεν έχουν ναύλον κάλτσα, δεν έχουν τζιν παντελόνι, με μια οδοντόκρεμα βγάζεις γκόμενα (όπως έλεγε κι ο Χάρυ) , πως μόλις κάνεις κιχ σε μπουζουριάζουν , ουρές είναι στημένοι στα συσσίτια,  και πως πρέπει πάση θυσία οι Έλληνες να αποτάξουν τους έξω από εδώ για να μην γίνουν καμιά μέρα Αλβανία....

Και τώρα λένε πως όλα τα παραπάνω είναι επιβεβλημένα στο ευρωπαϊκό θαύμα, γιατί έτσι πρέπει να λειτουργούν πλέον τα αξιοπρεπή καθεστώτα. Η πλειοψηφία να δουλεύουν σαν σκλάβοι και να κακοπληρώνονται. Να έχουν και τα συσσίτια τους, και τους άστεγους και χιλιάδες πεινασμένους κι άμα πει κανείς κουβέντα τον επιστρατεύουν κιόλας!!!!

Η προπαγάνδα? Τι να μας πει η σοβιετική προπαγάνδα ή η αμερικανική της εποχής του ψυχρού πολέμου. Για το νηπιαγωγείο. Εδώ η μη προπαγανδιστική ενημέρωση είναι έκπληξη όταν συμβαίνει κι αναμεταδίδεται σε περιορισμένους κύκλους, στο ίντερνετ, σε συναντήσεις συνοικιακών σωματείων, λες κι ακούμε «ελεύθερη Ελλάδα» στα κρυφά, μη μας πάρουν χαμπάρι!

Δεν είμαι κομουνίστρια, το έχω δηλώσει κι έχω δεχτεί αρκετό κράξιμο, από φλογερούς φίλους επαναστάτες. Όμως ειλικρινά αν τόσα χρόνια βρισκόμουν στη θέση εκείνων που ψήφιζαν δεξιά ή ΠΑΣΟΚ και τώρα ζούσα αυτό το καραγκιοζιλίκι, θα μου είχε στρίψει ή θα είχα αρχίσει να δαγκώνω ότι έβρισκα μπροστά μου. Να μου είχαν ζαλίσει το μυαλό εξήντα χρόνια για το κίνδυνο να τα χάσω όλα αν καταφέρνανε οι προδότες, άπιστοι, σταλινολάγνοι, αντίχριστοι, εαμοβούλγαροι συμμορίτες να επικρατήσουν, κι ότι θα γινόταν σκλάβα η πατρίδα μου και τα παιδιά μου θα πεινάγανε....

Και να έβλεπα ξαφνικά πως την υπακοή μου στο σύστημα και τη αντικουμονιστική μου συνέπεια,  μου τη  ξεπληρώνουν με το να ξεπουληθεί η πατρίδα, να πεινάσουν τα παιδιά μου,  να χάσω το σπιτάκι μου και στη τελική να μην έχω ούτε ναύλον κάλτσα να πάρω ούτε τζιν, και να κινδυνεύσει στο μέλλον η κόρη μου να πουλιέται για μια οδοντόκρεμα!!

Φαίνεται όμως πως οι άνθρωποι επιμένουν να κοιτάνε το δάχτυλο που τους δείχνει εκείνη τη μικρή πορτούλα που θέλει άλλαγμα ένα πόμολο,  κάτω κι αγωνίζονται να επιλύσουν το πρόβλημα της πόρτα.  Όλο  το υπόλοιπο οικοδόμημα από τα θεμέλια μέχρι το ρετιρέ, καταρρέει, μπάζει από παντού αλλά εκείνοι ασχολούνται με τη πορτούλα...

Ίσως τελικά να είναι προστασία. Γιατί αν γυρίσει κανείς απότομα πάνω το κεφάλι και δει τη πραγματικότητα, πως θα παραμείνει στα πλαίσια της λογικής?....

Για όσους πιστεύουν ακόμα σε παραμύθια της Χαλιμάς, τους προσκαλώ να ρίξουν ένα βλέμμα πάνω στα κυβερνητικά έδρανα. Ποιο αποτελούν τη συγκυβέρνηση? Η δεξιά, οι σοσιαλιστές κι ένα κόμμα της αριστεράς. Τι κάνει όλη η αντιπολίτευση? Ότι κάνουμε κι εμείς εδώ μέσα στα μπλογκ. Κουβέντα να γίνεται. Δεν υπάρχουν ιδεολογικά  τείχη που χωρίζουν την εξουσία.  Τα ιδεολογικά τείχη είναι οι συλλογικές οντότητες που φτιάχνονται από τη δική μας άγνοια και ανάγκη να ανήκουμε κάπου. Στα επάνω έδρανα δεν υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές, ούτε θρησκευτικές, ούτε πατρίδες, ούτε ράτσες τίποτα. Μόνο συμφέροντα, αγώνες κυριαρχίας, και παιχνίδια υποταγής σε μια τεράστια σκακιέρα. Πόσο αίμα πρέπει να χυθεί ακόμα στην ανθρωπότητα για να καταλάβουμε πως το ίδιο παιχνίδι, το ένα και μοναδικό, παίζει μόνο του μπάλα εδώ και ΑΙΩΝΕΣ με εκατοντάδες, χιλιάδες παραλλαγές για εμάς τους ανόητους...

Είναι πολύπλοκο για οποιοδήποτε σύστημα, να πρέπει να αντιμετωπίσει τον ΕΝΑΝ άνθρωπο. Οι κοινωνίες μας όπως έχουν διαμορφωθεί είναι φτιαγμένες από τα θεμέλια μέχρι τη κορυφή για το πλήθος. Τη μάζα. Την απρόσωπη μάζα. Δεν υπάρχουν ατομικότητες. Το κουστούμι των νόμων, των υποχρεώσεων, των απολαβών, της επιμόρφωσης, της υγείας είναι ΜΑΖΙΚΟ. Είτε είναι καπιταλισμός, είτε σοσιαλισμός, είτε οτιδήποτε άλλο. Δεν υπάρχει δυνατότητα, περιθώριο να αντιμετωπισθούν αυτές οι μαζικοποιημένες κοινωνίες σαν ομάδες που αποτελούνται από ατομικότητες με ιδιαίτερα επί μέρους προβλήματα, ταλέντα, ικανότητες, ανησυχίες, ακόμα και σε επίπεδο υγειονομικής κάλυψης.

Δεν υπάρχει ο Γιάννης μαθητής, υπάρχουν οι μαθητές που διδάσκονται καθορισμένα πράγματα, Δεν υπάρχει ο Γιάννης ασθενής, υπάρχουν οι ασθενείς που πάσχουν από τα ίδια πράγματα.  Δεν υπάρχει ο Γιάννης εργάτης υπάρχουν οι εργάτες που πρέπει να λειτουργούν έτσι, δεν υπάρχει καν ο ηγέτης Γιάννης, υπάρχουν ηγεσίες που έχουν προκαθορισμένο πρόγραμμα και στόχους. Δεν δημιουργείται όλο το σύστημα εξετάζοντας τις ανάγκες της κάθε μονάδας. Το σύστημα ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ, το τρόπο που οι μονάδες πρέπει να λειτουργούν ομαδικά, στα πλαίσια προκαθορισμένων κανόνων και αντιλήψεων, με πανοιότυπες αξίες, επιθυμίες, όνειρα.

Για να μπορείς να ξεφύγεις από τη δαγκάνα αυτής της μαζικοποίησης πρέπει να είσαι επίσης συγκεκριμένα πράγματα. Πλούσιος με ανησυχίες, καλλιτέχνης, περιθωριακός, τρελαμένος ή μέλος του υποκόσμου. Εχοντας λεφτά μπορεί να επεκταθείς και να ικανοποιήσεις τα επί μέρους βίτσια, σαν καλλιτέχνης σου επιτρέπουν να αφηγείσαι με όποιο τρόπο θέλεις την ιδιαιτερότητά σου (άσχετα που αν το παρακάνεις δεν σε ξαναβλέπει το φως) οι τρελαμένοι είναι οι γραφικοί που δεν δίνει κανείς σημασία στις αλήθειες γιατί το ίδιο το σύστημα έχει ανακοινώσει στους υπόλοιπους πως λένε βλακείες, κι ο υπόκοσμος λειτουργεί με τους δικούς του νόμους ικανοποιώντας τις ανωμαλίες του συστήματος συγκεντρώνοντας τις σκοτεινές ψυχές στις κοινωνίες πίσω από το καθως πρέπει καθρέφτη της κανονικότητας.

Ο κάθε οπαδός μιας συλλογικότητας αργά ή γρήγορα καταλήγει να σκέφτεται αντί γι΄αυτόν η συλλογικότητα που ανήκει και οι πράξεις του καθορίζοναι από τους νόμους της αγέλης που ακολουθεί. Είτε είναι πρόβατα, είτε λύκοι, είτε τέρατα. Δεν είναι τυχαίο που ανατρέχουμε μόνιμα στο παρελθόν για να βρούμε πηγές αληθινής γνώσης και μόνιμα στο μέλλον για να δούμε εφιαλτικά σενάρια που σιγά σιγά σχηματίζονται. Το παρόν έχει εξαφανιστεί από τη ζωή των ανθρώπων. Υπάρχει το χτες που πέτυχε ή απότυχε και το αύριο που θα συμβεί. Το σήμερα και η ευτυχία που μπορεί να νοιώσει ο άνθρωπος επειδή υπάρχει τώρα, επειδή έχει τους αγαπημένους του κοντά, επειδή η φύση είναι όμορφη, επειδή τα μάτια του μπορούν να δουν, τα αυτιά του να ακούσουν, τα χέρια του να αγγίξουν, εξαφανίζοναι στις ενοχές του χτες που δεν έγινε όπως έπρεπε και στους φόβους του αύριο που ίσως φέρει τα χειρότερα.

Δεν υπάρχει τέλος σ΄αυτό το κουβάρι, εκτός κι αν κάποιος έχει το μίτο της Αριάδνης κοντά και καταφέρει τελικά να βγει από το λαβύρινθο αφού θα έχει σκοτώσει το Μινώταυρο... Δύσκολο ε?

Διαβάστε ελληνική μυθολογία. Δώστε στα παιδιά σας να τη διαβάσουν αντί για τα διάφορα σκουπίδια που τους πασσάρετε. Εδώ σ΄αυτή τη γη υπάρχουν όλα όσα θα έπρεπε να ξέρουμε. Υπάρχουν όλα τα μηνύματα που θα μας βοηθούσαν να απεγκλωβιστούμε από τους λαβυρίνθους που μας υποβάλουν. Είμαστε σε μια γη που κατάφερε ο άνθρωπος να αντιληθεί το ασύληπτο. Τι άλλο να πει κανείς παραπάνω? Ψάξε. Βρες. Κατανόησε. ΜΟΝΟΣ.