Όλα όσα θα θέλατε να ξέρετε για το μνημόνιο,

του Γιώργου Καισάριου

Η δαιμονοποίηση του μνημονίου από τα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης αλλά και από τους περισσότερους πολιτικούς φανερώνει για πολλοστή φορά την αδυναμία των Ελληνικών μέσων αλλά και του Ελληνικού πληθυσμού του ίδιου (πέραν των πολιτικών) να κατανοήσει την πραγματικότητα.

Η κυβέρνηση δείχνει το δάχτυλο προς την αντιπολίτευση για την τωρινή κατάσταση και η αντιπολίτευση δείχνει το δάχτυλο στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι αν αυτή ήταν στη θέση της κυβέρνησης, θα είχε πράξει διαφορετικά και άρα, δεν θα είχαμε φτάσει στο μνημόνιο.
Η αλήθεια είναι ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση αποτελείται από ανεπαρκείς ανθρώπους που λίγο πολύ (δυστυχώς) αντικατοπτρίζουν και την Ελληνική κοινωνία. Ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου παράξενο το γεγονός ότι είμαστε σε αυτή την κατάσταση.
Στο μνημόνιο (η κάποια άλλη μορφή αυτού) θα φτάναμε ότι και να γίνει. Διότι απλά ήταν θέμα χρόνου του πότε θα είχαμε κάποιο οικονομικό ατύχημα και να βλέπαμε κατακόρυφη μείωση των κρατικών εσόδων. Το ερώτημα δεν είναι γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σήμερα, αλλά γιατί δεν είχαμε φτάσει σε αυτή την κατάσταση πριν τουλάχιστον μια δεκαετία.
Ας ξεκινήσουμε με το τι ακριβώς είναι το μνημόνιο:

Το μνημόνιο βασικά είναι μια χάρη που μας κανουν οι συνέταιροι μας για να αποφύγουμε τα χειρότερα και να μην χασουν οι δανειστες του κρατους.
Υπόψη ότι τα χειρότερα δεν είναι η χρεωκοπία. Έχουμε ήδη χρεοκοπήσει άσχετα αν δεν το λέει κανένας η δεν το κατανοεί. Τα χειρότερα λοιπόν τι είναι;
Τα χειρότερα είναι μια δημοσιονομική προσαρμογή ακόμα πιο βίαιη από ότι ζούμε σήμερα.
Για να γίνει αντιληπτό αυτό, το Ελληνικό κράτος στα επόμενα 3 χρόνια θα πρέπει να κλείσει την ψαλίδα μεταξύ δαπάνες και έσοδα κατά 30 δις ευρώ περίπου. Το μνημόνιο λοιπόν μας χρηματοδοτεί για να γίνει αυτή η προσαρμογή σταδιακά.
Αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, τότε η μείωση της ψαλίδας μεταξύ των εσόδων και εξόδων θα έπρεπε να γίνει απότομα και με πολύ πιο βίαιο τρόπο από ότι γίνεται σήμερα.
Για ποιο λογο με ρωτάτε;

Διότι απλά η χώρα θα είχε κάνει στάση πληρωμών, διότι οι αγορές δεν θα μας δάνειζαν. Αποτέλεσμα θα ήταν η κυβέρνηση να μην μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και θα έπρεπε να πάρει ορισμένες πολύ σκληρές αποφάσεις.
Οι αποφάσεις αυτές θα είχαν να κανουν με μεγάλες μειώσεις των συντάξεων και των αποδοχών στο δημόσιο (50% τουλάχιστον) και μαζικές απολύσεις και κλείσιμο οργανισμών του δημόσιου μέσα σε μια νύχτα.
Θα μου πείτε τώρα το ίδιο συντελείται. Ναι η κατάληξη θα είναι η ίδια, αλλά τώρα τουλάχιστον θα γίνει στα επόμενα 3 χρόνια και όχι μέσα σε μια βραδιά.
Άρα δεν υπαρχει φως; Δεν θα γυρίσουμε πίσω στις παλιές καλές μέρες;

Θεωρητικά μπορούμε, αλλά αυτό θα γίνει μόνο μετά από μια θεαματική βελτίωση της Ελληνικής οικονομίας που θα πυροδοτήσει διψήφιο συντελεστή ανάπτυξης με αφετηρία τον ιδιωτικό τομέα (κάτι που δεν βλέπω στον ορίζοντα).
Είμαι υπέρ η κατά του μνημονίου;

Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είναι μια κατάσταση που δεν μπορούσε να αποφύγουμε έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα γεγονότα σήμερα.
Ναι αλλά ποιος φταίει για αυτή την κατάσταση.
Πέραν βέβαια από όλους τους πολιτικούς, φταίει και ο Ελληνικός λαός.
Γιατί φταίει ο λαός;

Διότι ο Ελληνικός λαός που ψηφίζει ανεπαρκές πολιτικές ηγεσίες δεκαετίες τώρα και ακόμα και σήμερα, αρνιέται να κάνει την επανάσταση του και να βάλει στη βουλή κάποιους άλλους που θα δώσουν ένα διαφορετικό τόνο στην πολιτική συζήτηση (δηλαδή κάποιον σαν έμενα αν δεν το καταλάβατε), με σκοπό να γίνει μια αναδιοργάνωση της οικονομίας και του διοικητικού ιστού της χώρας.
Το μνημόνιο θα μας βοηθήσει να βγούμε από αυτή την κατάσταση;

Όχι, λογιστική διαχείριση γίνεται από την τρόικα και τίποτα άλλο.
Για να βγούμε από την τωρινή κατάσταση θα πρέπει η Ελληνική κυβέρνηση να δρομολογήσει πολιτικές τέτοιες που θα κανουν τον ιδιωτικό τομέα να επενδύσει και να πάρει ρίσκο. Δεν εξαρτάτε από την τρόικα η αναπτυξιακή πορεία της Ελλάδος αλλά από εμάς τους ιδίους.
Πότε θα απαλλαγούμε από την αναγκαστική διαχείριση (μνημόνιο, τρόικα κτλ);

Όταν το χρέος μας θα είναι κάτω από το 80% του ΑΕΠ (εκτίμηση είναι αυτή όχι κανόνας).
Πότε θα γίνει αυτό;;

Δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν να γίνει.
Και το λοιπόν (που λένε και οι κουμπάροι στην Κύπρο), πότε θα τελειώνει αυτό το μαρτύριο;

Τα έχουμε πει … μόνο μια αναδιοργάνωση του χρέους με 50% κούρεμα και επιμήκυνση του υπολοίπου χρέους μας για πάνω από 20 χρόνια μπορεί αν μας δώσει μια λύση.
Σε διαφορετική περίπτωση;

Κάντε τον σταυρό σας διότι δεν έχω απαντήσεις από εκεί και πέρα.
Άρθρο του Γιώργου Καισάριου στο www.market-talk.net