βολεμενοι και αριστερα

Οι βολεμένοι στη βολή τους με την Αριστερά στο πλευρό τους

Οι πλέον λυσσαλέες αντιδράσεις σε οποιαδήποτε δομική αλλαγή επιχειρηθεί προέρχονται, κατά κύριο λόγο, από τους απασχολούμενους στο δημόσιο τομέα. Και δεν είναι τυχαίο: Μέρα με την ημέρα αποκαλύπτονται σκανδαλιστικές λεπτομέρειες για τη συχνά προκλητική μισθοδοτική πολιτική που ακολουθούσαν οι δημόσιες υπηρεσίες ή οι ΔΕΚΟ. Απίθανα και πολλαπλά επιδόματα που αύξαναν το μισθό τόσο όσο δεν θα δικαιολογούσαν ούτε… 40 ώρες εργασίας το 24ωρο! Προ ημερών πληροφορήθηκα για το επίδομα… Περιποίησης Πελάτη (ναι, δεν διαβάσατε λάθος) που δίνεται σε υπαλλήλους της Αγροτικής Τράπεζας για να… κερνούν καφέδες τους πελάτες! Βρέθηκε μάλιστα μια εργαζόμενη στη Τράπεζα αυτή που, ζώντας μέσα σ᾽ αυτό το κλίμα, είχε συνηθίσει τη κατάσταση σε τέτοιο βαθμό ώστε προσπαθούσε να δικαιολογήσει την ύπαρξη αυτού του επιδόματος, καταλήγοντας ότι «δεν είναι αυτό που κατέστρεψε την ελληνική οικονομία»!
Ο κατάλογος των προκλητικών επιδομάτων δεν έχει τέλος: Από επιδόματα… έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία τους (για την οποία έγκαιρη προσέλευση ήταν ούτως ή άλλως υποχρεωμένοι ως μισθοδοτούμενοι υπάλληλοι), έως το επίδομα αποδοτικότητας ή και ευθύνης (λες και δεν ήταν υποχρεωμένοι να είναι αποδοτικοί και υπεύθυνοι), ή το… επίδομα σκάλας (!), ή το Επίδομα… Μη Επιδόματος, για να μην μείνουν παραπονεμένοι αυτοί για τους οποίους δεν είχαν κατορθώσει να βρούν έστω και μια γελοία δικαιολογία να τους… επιδοτήσουν, όλα λοιπόν αυτά, όχι μόνο ως αποτίμηση οικονομικού βάρους για τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και ως εργαλεία αποσύνθεσης του κρατικού μηχανισμού και, κατ᾽ επέκτασιν,της κοινωνίας μας, δίδαξαν στους υπαλλήλους τη φαυλότητα, τη τεμπελιά, τις υπόγειες μεθόδους διαιώνισης της «μη απόδοσης» και έφεραν την Ελλάδα στη καταστροφή.
Μέρα με την ημέρα φαίνεται και πιο ανάγλυφα ότι ένας εργαζόμενος στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι αδύνατον να κατανοήσει –πόσο μάλλον να δεχθεί- απλά οικονομικά στοιχεία, όπως το ότι οι αμοιβές πρέπει να δικαιολογούνται από τη γενικότερη οικονομική κατάσταση της χώρας, όπως συμβαίνει και με τις επιχειρήσεις. Βλέπεις καταχρεωμένες δημόσιες επιχειρήσεις στη κατεστραμένη χώρα μας, όπως για παράδειγμα ο ΟΣΕ, που πληρώνουν τριπλάσιους μισθούς στους εργαζόμενούς τους από όσο πληρώνει τους εργαζόμενούς της η αντίστοιχη γερμανική επιχείρηση, η Deutsche Bundesbahn, πού όμως είναι ανθηρή, αποτελεσματική και –γι αυτό- κερδοφόρα! Πουθενά στην Ευρώπη και, σύμφωνα με τη λογική, στο κόσμο δεν υπάρχουν καθαρίστριες, με απολυτήριο δημοτικού σχολείου, που κερδίζουν ακόμα και 7.000 ευρώ μηνιαίως, όπως κερδίζουν σε ελληνικό κρατικό οργανισμό! Ούτε στο Λιχτενστάϊν! Πουθενά ο (ούτως ή άλλως απαράδεκτος, βάσει της απόδοσης του εργαζόμενου) μισθός των 1.200 ευρώ δεν μετατρέπεται σε χρυσάφι 5 ή 8 και 10 χιλιάδων ευρώ που ενθυλακώνονται από άτομα που δεν θα έπρεπε ούτε βοηθητικές εργασίες να τους επιτρέπεται να κάνουν! Και όλα αυτά πίσω από τις πλάτες της «μεγάλης μάζας» των εργαζόμενων, που απομυζούνται για να ζεί άνετα κάποιος που θα έπρεπε να αναζητήσει τη τύχη του σε κάποια κουζίνα εστιατορίου της Γερμανίας ή της Αστόρια! Σκληρό; Μα αυτό γινόταν στη φτωχή Ελλάδα όταν διαπιστωνόταν ότι δεν μπορούσε να «θρέψει» τα παιδιά της! Έτσι πρόκοβαν -αναγκαστικά- οι άνθρωποι όταν δεν τους σίτιζε το ελληνικό δημόσιο δίχως να αποδίδουν το ανάλογο έργο.
Η χαμηλή παραγωγικὀτητα δεν είναι πάντα ευθύνη των εργαζόμενων, βέβαια. Το κράτος είναι έτσι διαρθρωμένο που παρεμποδίζει ακόμα και αυτούς που θα μπορούσαν να αποδώσουν –και έχουμε αρκετούς- καταδικάζοντάς τους να ακολουθήσουν το «τέμπο» των υπολοίπων! Έτσι δημιουργούνται και νέες θέσεις για χρηματοβόρους ψηφοφόρους-υπαλλήλους!
Τι τελευταίες δεκαετίες έχει εξελιχθεί στη χώρα μας μια οργανωμένη καταλήστευση του δημόσιου χρήματος σε βαθμό που θα δικαιολογούσε το στήσιμο Ειδικού Δικαστηρίου πολλαπλών συνθέσεων για τη δικαστική διερεύνηση ευθυνών και τη καταδίκη τόσων ανθρώπων, όσων θα χρειαζόταν η ανέγερση νέων φυλακών για να τους στεγάσουν! Κι όμως: Μην αντιλαμβανόμενοι τη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, αυτοί που έως τώρα απολάμβαναν τις προκλητικές αυτές παροχές, αρνούνται πεισματικά να αποδεχθούν την όποια συρρίκνωση των προνομίων τους, ακολουθώντας την έως τώρα τακτική τους να απαιτούν με θράσος από τους συμπολίτες τους να επωμισθούν τη δική τους ευμάρεια! Σύμμαχοι τους σ᾽ αυτό τα καραδοκούντα για ψηφοθηρία κόμματα, που με δημαγωγικές μεθόδους και ανόητα συνθήματα τους πείθουν εύκολα πως για τη σημερινή μας κατάσταση υπεύθυνη είναι η συγκεκριμένη κυβέρνηση Παπανδρέου, η Μέρκελ, ο διεθνής σιωνισμός και κάποιοι φθονεροί άνθρωποι που στελεχώνουν την αντιπροσωπεία της λεγόμενης Τρόϊκα!
Είναι εντυπωσιακά τα στοιχεία που γίνονται γνωστά καθημερινά και ο λαός σιωπηρά προσδοκά την αποκατάσταση δικαιοσύνης στην απασχόληση και στις αμοιβές. Οι περισσότεροι από αυτούς που υποφέρουν δεν έχουν ακόμα κατεβεί στους δρόμους, γιατί μέσα στις δυσκολίες και το φόβο τους συντηρούν την ελπίδα πως «κάτι θα αλλάξει». Απεναντίας, χιλιάδες είναι εκείνοι που φωνάζουν, βρίζουν, απειλούν, προειδοποιούν και, ψάχνοντάς τους, βλέπεις πως στις τάξεις τους υπάρχουν από τη μιά φαύλοι και αμόρφωτοι άνθρωποι που η παρουσία τους αφήνει πτυχιούχους με διδακτορικά στην ανεργία, ή άνθρωποι που ποδηγετούνται από λαοπλάνους δημαγωγούς και τσιρίζουν δίχως να προτείνουν καμιά λύση!
Χθες άκουγα κάποιον εκπρόσωπο εργαζόμενων στις συγκοινωνίες να δηλώνει με θράσος ότι «δεν θα δεχθεί ούτε ενός ευρώ μείωση του μισθού του, δεν θα δεχθεί καμία αλλαγή στις συγκοινωνίες και καμία μετάταξη»! Θεωρούμε πως κάτω από τις ιδιάζουσες συνθήκες που ζεί η χώρα, αυτά τα άτομα θα έπρεπε να φέρονται ενώπιον ανέργων και χαμηλοσυνταξιούχων συμπολιτών μας, στους οποίους θα έδειχναν τις μισθολογικές καταστάσεις τους και το τρόπο που διορίστηκαν στις ΔΕΚΟ και όλα αυτά κοιτάζοντάς τους στα μάτια!
Ποιοί είναι οι αντιδρώντες και ποιοί θα έπρεπε να είναι…
Ψάξτε τα «κοινωνικά δίκτυα», όπως για παράδειγμα το Twitter και το Facebook και εκπλαγείτε από τη πληθωρική παρουσία ανοήτων που αντιδρούν στα πάντα, σε κάθε μικρή ή μεγάλη αλλαγή, δίχως επιχειρήματα, δίχως οποιαδήποτε πρόταση, παρά μόνο συγκρίνοντας τη Μέρκελ με τον… Χίτλερ (τέτοια μόρφωση!) και τον Παπανδρέου με τους ναζί! Αυτός είναι ο «πολιτικός» λόγος που διατυπώνεται αυθόρμητα από πολλούς πολίτες. Αυτό θα λένε στα παιδιά τους μετά από χρόνια, όταν θα τους ρωτούν «τι είχες προτείνει εσύ μπαμπά»!
Όταν τους συναντάς όλους αυτούς κατά μόνας, πρόσωπο με πρόσωπο, ρωτώντας τους να σου εξηγήσουν τι ακριβώς πολεμούν και τι προτείνουν, το πρώτο που κάνουν είναι να αναζητήσουν τη κάλυψη του «πλήθους» των ομοϊδεατών τους για να τρυπώσουν στην ομάδα και να συνεχίσουν να τσιρίζουν άναρθρα και ατεκμηρίωτα συνθήματα.
Στο παιχνίδι αυτό εντυπωσιακός είναι ο ρόλος της εγχώριας  Αριστεράς: Σκέφτεται κανείς ότι προσφορότερες συνθήκες για εποικοδομητική αντιπολίτευση δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν! Κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε, μιά στοιχειωδώς δημιουργική αριστερά θα γινόταν δεύτερο σε προτίμηση κόμμα, εκτοπίζοντας τη Νέα Δημοκρατία της οποίας ο ρόλος δεν έχει ακόμα ξεχαστεί. Κι όμως: Η αυτιστική «Αριστερά» της πατρίδας μας δεν προτείνει τίποτα απολύτως, αντιδρά σε όλες τις αλλαγές, γιατί δείχνει ότι δεν αντιλαμβάνεται (ή μάλλον: παριστάνει ότι δεν αντιλαμβάνεται) τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα και ποιά ανεύθυνη νοοτροπία και πολιτική συμπεριφορά μας οδήγησε ως εδώ. Αντ᾽ αυτού επιλέγει την ολέθρια οδό της… στήριξης του εφιαλτικού status quo που υφίσταται στη χώρα, μη δεχόμενη καμιά απολύτως αλλαγή του! Με συνθήματα όπως «τη κρίση δεν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι» τοποθετούν στην ίδια κατηγορία τους δοκιμαζόμενους εργαζόμενους των 700 και 1000 ευρώ με τους επιτήδειους χρυσοκάνθαρους των 5 και 10 χιλιάδων! Είτε μιλάμε για άδικη περιστολή των ισχνών εισοδημάτων των συνταξιούχων, είτε μιλάμε για περιστολή επιδομάτων χιλιάδων ευρώ σε καταχρεωμένες ΔΕΚΟ που λυμαίνονται το κρατικό προϋπολογισμό, η αντίδραση της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς είναι η ίδια: Λυσσώδης επίθεση στη κυβέρνηση, απόρριψη της όποιας αλλαγής και προπαγάνδιση της ιδέας ότι για όλα αυτά τα δυσάρεστα δεν φταίει η (νοσηρή) δομική διάρθρωση της χώρας, δεν φταίνε οι επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων και οι φαύλοι πολιτικοί, δεν φταίνε οι καλοβολεμένοι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι που με τη πολιτική τους υπέσκαψαν το δημόσιο, αλλά φταίει ο… Γιώργος Παπανδρέου και η εκπροσώπηση της Τρόϊκα στη χώρα μας! Αν κυβερνούσε π.χ. ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος θα ακολουθούσε ακριβώς την ίδια πολιτική, θα έφταιγε αυτός. Ποτέ δεν μπαίνει στο τραπέζι του προβληματισμού τους το ενδεχόμενο να… φταίει η κρίση, για την οποία υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας! Ο καθένας με το τρόπο του. Αυτός βλέπετε είναι δύσκολος δρόμος και διώχνει ψήφους!
Δεν προτείνει αλλαγές ακόμα και εκεί που θα… μπορούσαν να γίνουν!
Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαν να διορθωθούν στη μισθολογική πολιτική που εκπονεί η κυβέρνηση, στο ασφαλιστικό μας μέλλον, στη λειτουργία των ΔΕΚΟ, στην απελευθέρωση υπηρεσιών κ.ά. Η «Αριστερά» όμως δεν προτείνει τίποτα απολύτως! Αφήνει τους εργαζόμενους «στη μπάντα» επιλέγοντας να κάνει ακριβώς αυτό που θα τους φέρει σε ακόμα δυσκολότερη κατάσταση: Στην απόρριψη οποιασδήποτε αλλαγής!
Ποτέ, στις δύσκολες μέρες μας έστω, δεν ακούστηκε από τον ΣΥΝ ή το ΚΚΕ κάποιος διαχωρισμός της θέσης του χαμηλοσυνταξιούχου και του μισθοσυντήρητου, από αυτή ενός υψηλόμισθου τεμπέλη που απολαμβάνει μια απαράδεκτη ευζωΐα τρώγοντας τις σάρκες των συμπολιτών τους! Ποτέ κανένα από τα κόμματα αυτά δεν ζήτησε να εξορθολογισθούν οι αμοιβές προς όφελος των μισθοσυντήρητων και της… κοινής λογικής. Ούτε έστω σε ακραίες περιπτώσεις ανθρώπων που λαμβάνουν παράνομες αμοιβές, εξωφρενικά επιδόματα -και όλα αυτά με αδιαφάνεια, αναξιοκρατία- δεν βρέθηκε κάποιος από το χώρο της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς να πεί «εντάξει, καθαρίστε με αυτούς που υποσκάπτουν την ίδια μας την ύπαρξη, λαμβάνοντας όμως πρόνοια για τους στερημένους αυτής της πατρίδας»! Ποτέ!
Όταν αυτή η πολιτική επιλογή της Αριστεράς έχει τα αυτονόητα επακόλουθα, δηλαδή απουσία και της παραμικρής εφικτής βελτίωσης των νομοσχεδίων που κατατίθενται σωρηδόν, η ίδια Αριστερά έρχεται να ψέξει εκ νέου τη κυβέρνηση για απρονοησία και αδιαφορία για τις λαϊκές μάζες! Σκέφτεται κανείς μήπως η τακτική αυτή δεν είναι απλά προϊόν ανοησίας, αλλά αποτελεί αποκύημα κάποιας ολέθριας για τους εργαζόμενους ψηφοθηρικής τακτικής: Δεν βελτιώνουμε τίποτα, για να καραρρακωθεί ακόμα περισσότερο η ζωή των εργαζόμενων και έτσι να αποκτήσουμε περισσότερες συμπάθειες μεταξύ των απελπισμένων! Να περισσέψει η πελατεία μας!
Ο ελληνικός λαός αισθάνεται πραγματικά μόνος. Απο τη μιά βομβαρδίζεται από δημαγωγικές ανοησίες ότι… «υπάρχουν λεφτά, αρκεί να φορολογηθούν οι πολιτικοί», μέχρι ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι ψεύτικη. Από την άλλη βλέπει το βιοτικό του επίπεδο να καταρρακώνεται, ως αποτέλεσμα πολιτικών που ο ίδιος στήριξε επί χρόνια και συμπεριφορών που ο ίδιος είχε υιοθετήσει, μη βλέποντας όμως κανέναν στο πλευρό του: Περιμένει εποικοδομητικές προτάσεις από τον αριστερό χώρο και το μόνο που βλέπει είναι η λυσσαλέα αντίδραση στο να παύσει ο εργαζόμενος του ΟΣΕ να κερδίζει 7.000 ευρώ μηνιαίως, «γιατί είναι… εργαζόμενος και τη κρίση δεν θα τη πληρώσει ο εργαζόμενος»! Περιμένει ένα πολιτικό κόμμα να πεί «ναι, να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα που εκμεταλλεύονται τον φορολογούμενο, διασφαλίζοντας με τις πλάτες του κράτους παχυλά εισοδήματα, αλλά να μη θιγούν οι χαμηλόμισθοι» και απογοητευμένος ακούει «να μην ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα γιατί… θα έρθουν ξένοι»! Δεν ενδιαφέρει την αριστερά ότι κάποιοι εκμεταλλεύονται τον ελληνικό λαό και ότι αυτό πρέπει να σταματήσει. Την ενδιαφέρει μόνο το ότι οι εκμεταλλευτές πρέπει να είναι Έλληνες και όχι αλλοδαποί! Ο φόβος του «ξένου» που θυμίζει τα πιστεύω της αντίπερα πολιτικής όχθης! Δεν την ενδιαφέρει την αριστερά να περικοπούν τα προκλητικά προνόμια, για να διασφαλισθούν πόροι για τους στερημένους. Την ενδιαφέρει μόνο «να μην αγγίξουν κανένα από τα προνόμια, γιατί κι αυτοί εργαζόμενοι είναι»! Επιμένει να χαϊδεύει τα αυτιά των εργαζόμενων, αρνούμενοι οποιαδήποτε περικοπή οιουδήποτε προνομίου, έστω και αν αυτό είναι ανέφικτο! Αρκεί που το είπε, για να κραδαίνει το άλλοθι του φιλεργατισμού!
Θυμόμαστε το ΚΚΕ, πριν το σπάσιμο του αποστήματος της οικονομικής καχεξίας, που κατέβαζε σε διαδηλώσεις το κόσμο ζητώντας αρχικό μισθό πάνω από 1300 ευρώ και χαμηλότερη σύνταξη πάνω από… 1200 ευρώ! Ρεαλιστικά πράγματα, για να φανούμε καλοί!
Δεν ενδιαφέρει την αριστερά να υπάρχει μια επιχείρηση υγιής για να υπάρχει συνακόλουθα και εργασία για το κόσμο. Την ενδιαφέρει μη τυχόν και ο εργοδότης είναι Κινέζος. Πρέπει να παραμείνει στο… ελληνικό Δημόσιο που περιθάλπει με προκλητική στοργή αυτούς που ο Κινέζος θα τους πετούσε από το παράθυρο! Στη δε περίπτωση που η εταιρεία πάει σίγουρα στα χέρια αλλοδαπών… καλύτερα να κλείσει! Οι άνεργοι εξάλλου είναι άριστη πελατεία!
Εκείνο που δεν σκέφτονται όλοι αυτοί οι δήθεν αριστεροί, είναι ότι ναι μεν υπάρχουν οι ίδιοι λόγω σαθρότητας του συστήματος και μειωμένων αντανακλαστικών της κοινωνίας, όταν όμως αυτή η κοινωνία συντίθεται αποκλειστικά από ανέργους και απελπισμένους τότε περισσότερος κίνδυνος υπάρχει να καταλυθούν οι ελευθερίες όλων μας, παρά να περισσέψει η δική τους «πελατεία».
Παναγιώτης Λάτας
Υ.Γ. Το αρχικό σχέδιο του άρθρου αυτού συντάχθηκε πριν τα χθεσινά επεισόδια. Τα γεγονότα αυτά θεωρούμε ότι δικαιώνουν αυτό που γράψαμε: Η κοινωνία απελπίζεται γιατί αισθάνεται μόνη.