κοινωνικος αυτοματισμος

Μπορεί η ύφεση να βαθαίνει και η ανάπτυξη ν' αργεί απελπιστικά, ωστόσο η κυβέρνηση έχει να επιδείξει έργο με αποτέλεσμα σ' έναν άλλο τομέα, αυτόν του κοινωνικού αυτοματισμού.

Ηδη έχει καταφέρει να στρέψει μεγάλες ομάδες της κοινωνίας εναντίον άλλων. Για τους δοκιμαζόμενους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα, οι ευθύνες ανήκουν σε όσους απασχολούνται στο Δημόσιο. Εστω κι αν οι τελευταίοι έχουν υποστεί δραστικές μειώσεις στις απολαβές τους. Για τους εμπόρους, που περιμένουν την εορταστική αγορά για ν' ανασάνουν, τις ευθύνες έχουν οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς, που απεργούν και δεν μεταφέρουν υποψήφιους πελάτες. Γενικότερα, για όσους υφίστανται τις δραματικές συνέπειες της κρίσης, υπεύθυνοι είναι κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι.

Μέσα από τέτοιες λογικές, σχεδόν το σύνολο της κοινωνίας τείνει να μετατραπεί σε ζούγκλα.

Ολοι εναντίον όλων. Το παρατηρεί κάποιος στις καθημερινές κουβέντες, στις δηλώσεις που καλούνται να κάνουν εκπρόσωποι διαφόρων φορέων· το βλέπει παντού. Με όχημα κάποια μέσα ενημέρωσης που συχνά λειτουργούν επικουρικά με την κυβέρνηση, η τελευταία προωθεί τις πολιτικές των σκληρών μέτρων μ' έναν αποτελεσματικό τρόπο.

Διοχετεύει σε μέσα ενημέρωσης τις υψηλές υποτίθεται απολαβές εργαζομένων σε κάποιες ΔΕΚΟ βγάζοντας μέσους όρους που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Απαξιώνουν συλλήβδην το έργο που προσφέρουν κάποιοι αφήνοντας να εννοηθεί πως δεν παράγουν. Μεγεθύνουν τον αριθμό των απασχολουμένων στο Δημόσιο, ερεθίζοντας εκείνους που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα. Ετσι, διαμορφώνουν μια κοινωνία που βλέπει δίπλα της όχι συνανθρώπους, αλλά αντιπάλους...

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Και μια ακόμα μεγάλη επιτυχία...
του Γιώργου Αναδρανιστάκη

Το πιο θετικό μέτρο του πολυνομοσχεδίου είναι η απαλλαγή από το πόθεν έσχες για την αγορά πρώτης κατοικίας, έτσι, για να βρει επιτέλους ένα κεραμίδι να βάλει το κεφάλι του ο μεροκαματιάρης εγκληματίας.

Να 'χει ένα μπάνιο ο πρεζέμπορας για να αποθηκεύει την κοκαΐνη, μια κρεβατοκάμαρα ο νταβατζής για να κλειδώνει τις κοπέλες που εκδίδει διά της βίας, ένα σαλόνι ο πληρωμένος δολοφόνος για να βάζει τα πτώματα, πριν τα τσιμεντώσει και τα ρίξει στο Φάληρο.

Το χρήμα δεν έχει οσμή, όπως άλλωστε είχαμε διαπιστώσει και οι ίδιοι, όταν τα τρώγαμε μαζί με τον Πάγκαλο.