"Ο Κανένας είναι πίσω από όλα τα σκάνδαλα. Τελικά, ποιος έφταιγε για το Βατοπέδι; Κανένας. Ποιος πήρε τα λεφτά της Ζίμενς; Ο Κανένας."

Ο άνθρωπος της χρονιάς για την Ελλάδα ήταν αναμφισβήτητα ο Κανένας. Ο Ούτις, όπως θα τον ονόμαζε ο Οδυσσέας. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου - και ενσάρκωσε όλο μας τον προβληματισμό. Π.χ. οι μισοί Έλληνες τον ψήφισαν στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές. Πήρε περισσότερες ψήφους από οποιονδήποτε εκλεγμένο δήμαρχο ή περιφερειάρχη.

Στις δημοσκοπήσεις έβγαινε σταθερά πρώτος. «Ποιος μπορεί να λύσει καλύτερα τα προβλήματα της χώρας;», ήταν η ερώτηση. Ο Παπανδρέου 23%, ο Σαμαράς 16%, οι άλλοι πολιτικοί λίγοτερα και ο Κανένας πάνω από 50%.

Ο Κανένας κυριαρχούσε στην καθημερινή μας ζωή. Αυτός μάζευε τα σκουπίδια, αυτός κινούσε τα λεωφορεία, αυτός επόπτευε την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου.

Μερικοί ισχυρίζονταν ότι την Ελλάδα την κυβερνάει η τρόικα. Αφελείς, δεν έχουν καταλάβει πως εδώ κάνει κουμάντο μόνο ο Κανένας που παράγει το Τίποτα. Το είχε πει και ο (θείος) Καραμανλής όταν, παντοδύναμος πρωθυπουργός,  έκανε τη διάσημη ερώτηση: «Μα ποιος κυβερνάει αυτήν τη χώρα;» Δεν πήρε ποτέ απάντηση. Καμία απάντηση ίσον: Κανένας.

Ο Κανένας έχει διάφορες μορφές και ενσαρκώσεις. Η πιο συνηθισμένη είναι του σημερινού πρωθυπουργού μας. Τον βλέπετε στην τηλεόραση και έχετε μία αίσθηση απουσίας, μία γεύση κενού. Σωστά. Διότι είναι ο Κανένας που διαβάζει ένα κείμενο που δεν λέει Τίποτα.

Αλλά και σε όλα τα ζωτικά μας προβλήματα την ευθύνη φέρει ο Κανένας. Δηλαδή κανείς δεν φταίει που χρεοκοπήσαμε, που διαλυθήκαμε, που βουλιάζουμε.

Ο Κανένας είναι πίσω από όλα τα σκάνδαλα. Τελικά, ποιος έφταιγε για το Βατοπέδι; Κανένας. Ποιος πήρε τα λεφτά της Ζίμενς; Ο Κανένας.

Οι δικαστικές έρευνες και οι ένορκες διοικητικές εξετάσεις δεν βγάζουν Κανέναν  ένοχο. Τιμωρήθηκε ποτέ Κανένας σε αυτήν τη χώρα; Μόνο κάτι κακομοίρηδες πάνε φυλακή γιατί δεν είχαν άκρες.

Η χώρα του Κανένα - του Κενού. Των ανεύθυνων, των ανύπαρκτων, των ανυπόστατων. Απουσία ουσίας. Πολιτική-φάντασμα, οικονομία-φάντασμα, κοινωνία-φάντασμα. Ο Κανόνας του Κανένα μάς καθορίζει όλους. Μέσα στον καθένα μας υπάρχει το «Αδιανόητο Τίποτα» - όπως το αποκαλεί ο Στέλιος Ράμφος.