"Υπάρχει όμως κι άλλη μια αιτία των παράλογων πεποιθήσεων του λαού: η μιζέρια που μοιραία του επιφυλάσσεται από την οικονομική κατάσταση της κοινωνίας ακόμα και στις πολιτισμένες χώρες της Ευρώπης. Περιορισμένος πνευματικά, ηθικά και υλικά στο μίνιμουμ μιας ανθρώπινης ύπαρξης, εγκλωβισμένος μέσα στη ζωή του όπως ο φυλακισμένος στο κελλί, δίχως ορίζοντες και διέξοδο, και μάλιστα δίχως μέλλον αν πιστέψουμε τους οικονομολόγους, ο λαός θαπρεπε να έχει την ευνουχισμένη ψυχή και το ρυτιδωμένο ένστικτο των αστών για να μην αισθάνεται την ανάγκη να ξεφύγει. Ομως γι' αυτό υπάρχουν τρια μόνο μέσα από τα οποία δυο είναι φανταστικά και ένα πραγματικό. Τα δυο πρώτα είναι το καμπαρέ και η εκκλησία. Το τρίτο είναι η κοινωνική επανάσταση. Η τελευταία αυτή θα είναι ικανή, πολύ περισσότερο από την αντιθεολογική προπαγάνδα των ελεύθερων στοχαστών, να καταστρέψει τα θρησκευτικά πιστεύω και τις διεφθαρμένες συνήθειες του λαού, που είναι πολύ στενώτερα δεμένα μεταξύ τους απ' ότι γενικά πιστεύεται. Αντικαθιστώντας τις απατηλές όσο και κτηνώδεις απολαύσεις της σωματικής και πνευματικής εξαχρείωσης με τις λεπτές όσο και πλούσιες απολαύσεις του ανθρωπισμού του ανεπτυγμένου μέσα στον καθένα και σε όλους, η κοινωνική επανάσταση θα έχει τη δύναμη να κλείσει ταυτόχρονα όλα τα καμπαρέ κι όλες τις εκκλησίες. Μέχρι τότε ο λαός στη πλειοψηφία του θα πιστεύει έστω και αδικαιολόγητα"... Αυτά έγραφε ο Μιχαήλ Μπακούνιν στα 1882 στο "Θεός και Κράτος", ίσως το καλύτερό του βιβλίο. Βλέπετε καμία διαφορά με τη σημερινή υπερκαταναλωτική κοινωνία που έχει εναποθέσει τις όποιες ελπίδες της στον τζόγο και τον... θεό; Γιατί εγώ δεν βλέπω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου