Χρειαζόμαστε μια «ευρωπαϊκή Γερμανία» και όχι μια «γερμανική Ευρώπη

Από το tvxs, 08.12.10  
"Οι Ανγκελα Μέρκελ και Νικολά Σαρκοζί πρέπει να σώσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και την ΟΝΕ χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, υποστηρίζει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και Αντικαγκελάριος της Γερμανίας Joschka Fischer, σε άρθρο του στη Süddeutsche Zeitung. Σχολιάζοντας την πολιτική που ακολουθεί η χώρα του, τονίζει χαρακτηριστικά ότι «στη Γερμανία φαίνεται πως έχουμε υποστεί όντως ιστορική αμνησία».
 Ακολουθούν αποσπάσματα του άρθρου:

Μετά και την ιρλανδική κρίση η Γερμανία συνέβαλε ειδικότερα στην επιδείνωση της κρίσης ανοίγοντας τη συζήτηση για τη συμμετοχή των τραπεζών στη χρηματοδότηση της κρίσης του 2013, (δηλαδή σε δύο χρόνια).

Για ποιό λόγο έπρεπε να ανοίξει αυτό το θέμα μεσούσης της ιρλανδικής κρίσης είναι το μυστικό της Ανγκελα Μέρκελ. Επρόκειτο μάλλον για καθαρά γερμανική εσωτερική πολιτική επειδή αυτή η αξίωση είναι στη χώρα ιδιαίτερα δημοφιλής σε αντίθεση με το πακέτο διάσωσης της Ιρλανδίας.

Η Ευρώπη υπολογίζεται παντού σε Cent και Euro και όχι πια σε πολιτικό και ιστορικό νόμισμα. Προπάντων στη Γερμανία, την οικονομικά ισχυρότερη και μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης φαίνεται πως έχουμε υποστεί όντως ιστορική αμνησία. Το ότι για το συμφέρον μας πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε να αποφύγουμε την απομόνωση της Γερμανίας στην Ευρώπη και επομένως να δημιουργήσουμε μια «ευρωπαϊκή Γερμανία» και όχι μια «γερμανική Ευρώπη»-όλα αυτά προφανώς πέρασαν και ξεχάστηκαν.

Αντικειμενικά η κατεύθυνση είναι «γερμανική Ευρώπη» και κάτι τέτοιο δεν θα λειτουργήσει ποτέ. Υποκειμενικά ωστόσο, η γερμανική πολιτική εκφράζεται πάντα ως φιλοευρωπαϊκή αντικρούοντας με οργή τέτοιες αιτιάσεις.

Το κόστος μιας αποτυχίας του Ευρώ, της ΕΕ και της κοινής αγοράς θα είναι η μεγαλύτερη καταστροφή από το 1945. Και αυτό, παρά τις διαβεβαιώσεις όλων των εμπλεκομένων, οφείλεται στην άγνοια και την πενία ιδεών των ευρωπαίων ηγετών. Το Ευρώ δεν έχει μέλλον με το υπάρχον καθεστώς. Αλλά ο μόνιμος πολιτικός μηχανισμός διαχείρισης κρίσεων δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια λειτουργική οικονομική ένωση. Το δόγμα ότι μπορεί κανείς μόνο με τεχνοκρατικούς κανόνες και μηχανισμούς κυρώσεων να επιτύχει τη σταθερότητα της Ευρωζώνης θα αποδειχθεί πλάνη. Μια λειτουργική οικονομική ένωση δεν επιτυγχάνεται με τιμωρίες.

Μια λειτουργική οικονομική ένωση μπορεί να επιτευχθεί κατά το πρότυπο της Συμφωνίας Σένγκεν βάση της οποίας είναι οι διμερείς συμφωνίες για την κατάργηση των συνόρων.

Στην περίπτωση αυτή ο κλήρος πέφτει σε Γερμανία και Γαλλία λόγω του ειδικού βάρους που έχουν σε Βορρά και Νότο της Ευρωζώνης. Το ζητούμενο είναι αν υπάρχει η πολιτική βούληση εκ μέρους τους.

Η Ανγκελα Μέρκελ θα πρέπει να πει στους Γερμανούς την κάθε άλλο παρά δημοφιλή αλήθεια ότι το τίμημα του Ευρώ μεταφράζεται σε μια διακομιστική και οικονομική και Ενωση, ο δε Σαρκοζί θα πρέπει να εξηγήσει στους Γάλλους το τίμημα μιας πραγματικής Ενωσης Σταθερότητας και Οικονομίας. Το πολιτικό ρίσκο είναι και για τους δύο μεγάλο αλλά η εναλλακτική του τέλους του Ευρώ είναι για τις δύο χώρες μη αποδεκτή.

Οποιος ευρωπαίος ηγέτης της Ευρωζώνης βάζει υπεράνω όλων την επανεκλογή του είναι καταδικασμένος λόγω των ιστορικών προκλήσεων σε αποτυχία. Οι ευρωπαϊκές προτεραιότητες πρέπει στην παρούσα κρίση να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και ας κοστίσει την «καρέκλα». Η Ευρώπη διαθέτει επάρκεια πολιτικών. Αυτό που επειγόντως χρειάζεται είναι ηγέτες και ηγέτιδες με πολιτικό ανάστημα.