Θρησκεια Εκκλησία και Πολιτική

Η αντίσταση δυναμώνει. Νέες αποδοκιμασίες κατά πολιτικών της νέας δημοπρασίας και του μπατσοκ. Με πατερίτσα! επιτέθηκε στον πρώην υπουργό Γιώργο Ντόλιο, ένας κάτοικος των Φερών. Ενώ συμβαίνουν αυτά και ο κόσμος ψάχνει στα σκουπίδια για λίγο φαγητό, το σύστημα επιστρατεύει το τελευταίο αλλά πιο ισχυρό όπλο. Το Ιερατείο.

Σήμερα θα αναφερθώ στον Παποκαισαρισμό. Ονομάζεται έτσι η προσπάθεια ενός ανώτερου Ιερέα να αναμιχτεί στην Πολιτική ζωή ώστε να τη ελέγξει. Αναπτύχθηκε κυρίως το Μεσαίωνα. Ο Πάπας, επίσκοπος Ρώμης, κατανοώντας από τη μια την αδυναμία της πολιτικής εξουσίας και από την άλλη την μεγάλη επιρροή της θρησκείας στις μάζες, αναμίχτηκε με την πολιτική και κινούσε παρασκηνιακά τα νήματα. Έτσι πολιτικοί ηγέτες έπρεπε να πάρουν έγκριση από τον Πάπα για να αναδειχθούν αυτοκράτορες, βασιλείς κλπ, ενώ αντίπαλοι τους αφορίζονταν. Η πολιτική ζωή υπηρετούσε τα συμφέροντα του Βατικανού. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Δεισιδαιμονία, φόβος, εκτελέσεις, βασανιστήρια από την Ιερά Εξέταση, πόλεμοι θρησκευτικοί, Σταυροφορίες.

Αντίστοιχο του Παποκαισαρισμού ο Καισαροπαπισμός. Οι πολιτικοί ηγέτες, προσπαθούσαν ανέκαθεν να ελέγξουν το Ιερατείο ώστε να χρησιμοποιήσουν την θρησκεία για όφελός τους. Κάνανε νόμους όπου ο άρχοντας θα είχε δικαίωμα λόγου στην επιλογή Επισκόπου. Ο βασιλιάς θεωρείται ταυτόχρονα ιερέας (Φαραώ στην Αίγυπτο, θεοποίηση Ρωμαίων αυτοκρατόρων), ή κεφαλή της Εκκλησίας στη γη.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Βρετανός βασιλιάς, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας, ο Ιάπωνας αυτοκράτορας μέχρι το τέλος του ΒΠΠ κα. Οι υποτελείς δεν έπρεπε να αμφισβητούν τις πράξεις του «ελέω Θεού» μονάρχη, γατί κάτι τέτοιο θα ήταν «αμαρτία», επομένως δεν θα είχε μόνο κυρώσεις σ αυτό τον κόσμο αλλά και τον «επόμενο»! Αποτέλεσμα ήταν η αδικία να παίρνει μόνιμη μορφή, η καταπίεση να αυξάνεται, ο παραλογισμός να δικαιολογείται.

Τα ανάφερα αυτά, γιατί σήμερα ακούω όλο και περισσότερους ανώτερους κληρικούς να σχολιάζουν την πολιτική ζωή. Είναι βεβαίως, δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να λέει τη γνώμη του. Αν ο σχολιασμός τους ήταν σύμφωνος με αυτά που υποτίθεται ότι πιστεύουν, τότε θα μπορούσα να κάνω μια καλόπιστη κριτική, σεβόμενος τις απόψεις τους. Βλέπω όμως, από τη μια να κατηγορούν την Αριστερά, από την άλλη να αποπροσανατολίζουν το λαό.

Ο φόβος τους για την Αριστερά είναι κατανοητός. Όποιος έχει βολευτεί σε μια κατάσταση, δε θέλει να αλλάξει. Με μια Αριστερή κυβέρνηση, ο καθένας θα προσφέρει στην κοινότητα και οι τεράστιες περιουσίες θα χρησιμοποιηθούν προς όφελος του λαού. Φοροαπαλλαγές θα καταργηθούν, προνόμια θα εκλείψουν. Η πορεία προς την αταξική κοινωνία περνάει μέσα από τα ίσα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις. Ισότητα ανδρών - γυναικών, πλουσίων - φτωχών, ντόπιων και ξένων.

Μας λένε ότι η κατάσταση είναι άσχημη, αλλά εμείς θα ανταμειφθούμε στον Ουρανό! Και γιατί να μην ανταμειφθείτε εσείς που πιστεύετε στον  άλλο κόσμο, ενώ εμείς να αγωνιστούμε να αλλάξουμε αυτόν; Η αδικία στην σύγχρονη κοινωνία είναι εμφανής. Θα αντισταθούμε όσο μπορούμε, προσπαθώντας να βελτιώσουμε αυτή την κατάσταση. Άλλωστε αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με κανένα πιστεύω, αφού οι πάντες ανεξαρτήτως δόγματος (εκτός σατανιστών) καταδικάζουν την απάτη, το ψέμα, την κλεψιά, το φόνο κλπ.

Υποστηρίζουν ακόμα, ότι μόνο λίγοι πολιτικοί «αμαρτάνουν», ενώ οι κληρικοί και οι υπόλοιποι είναι καλοί. Η αμαρτία,  όμως, δηλαδή η αποτυχία, το λάθος, δεν υπάρχει μόνο σε λίγα πρόσωπα. Είναι το πολιτικό κατεστημένο που οδηγεί σε αυτές τις ενέργειες. Όταν έχεις θεό το Μαμμωνά, το κέρδος, τότε είναι αναπόφευκτο να εκμεταλλευθείς τους συνανθρώπους σου για το αποκτήσεις. Θα κάνεις τα πάντα. Αν στη θέση του ανθρώπου μπει κάτι άλλο, ο χρυσός για τον καπιταλισμό, ο θεός για τη θρησκεία, ή το μίσος για το φασισμό, μοιραία ο άνθρωπος μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Αντί να υπηρετείται, υπηρετεί. Καταργείται η ελευθερία και ως άλλοι δούλοι χτίζουμε τα μνημεία των «θεών».

Κάθε τι που δεν έχει ως κέντρο τον άνθρωπο, απαιτεί θυσία ανθρώπινη. Δεν αναφέρομαι μόνο στις ανθρωποθυσίες διάφορων θρησκειών, αλλά και στις θυσίες που κάνει σήμερα ο λαός μας, για να ικανοποιήσει τους «ιερείς» των τραπεζών και του «θεού» ΔΝΤ. «Θεοί»  που απειλούν με ακόμα μεγαλύτερες τιμωρίες (χρεοκοπία) αν δεν γίνουν τα ολοκαυτώματα.

Γι αυτό, ας με συγχωρέστε «άγιοι», που δε θα πάρω από την προπαγάνδα σας. Οφείλατε, να είστε σύμφωνοι με όσα κηρύσσετε και να βοηθάτε ουσιαστικά, όχι μόνο για τα μάτια του κόσμου, τους πολίτες. Να μην είστε υποκριτές.

   
Σύμφωνα με τον Μαρξ η πραγματικότητα είναι αυστηρά υλική και η εξέλιξη έχει υλική βάση και αίτια. Δεν είναι η συνείδηση που ρυθμίζει τη ζωή, είναι η ζωή που ρυθμίζει τη συνείδηση την ηθική, τη θρησκεία. Η θρησκεία είναι η πίστη σε δυνάμεις πάνω ή έξω από τον κόσμο.
Για τον υλισμό, θρησκεία είναι μια φανταστική αντανάκλαση των φυσικών και κοινωνικών δυνάμεων που κυριαρχούν στους ανθρώπους. Η αδυναμία του πρωτόγονου ανθρώπου να εξηγήσει τη φύση, γέννησε την ιδέα ότι υπάρχουν κάποια όντα με υπερφυσικές ιδιότητες, που αν τους αποδώσει τιμές, θα τον βοηθήσουν να ξεπεράσει τις δυσκολίες. Είναι μια απλοϊκή αντιεπιστημονική απάντηση, για το πώς έγινε κόσμος, γιατί πεθαίνουμε και κυρίως το πρόβλημα της θεοδικίας, γιατί δηλαδή υπάρχει η αδικία, το κακό. Ο Μαρξ τη χαρακτήρισε όπιο, ο Λένιν μια μορφή πνευματικής καταπίεσης. Η αδυναμία του ανθρώπου να αντισταθεί στο άδικο κοινωνικό σύστημα, τον οδήγησε να ελπίζει σε βοήθεια από θεούς και μεταθανάτια ζωή. Έτσι οι αδικημένοι παρηγορούνται από τον πόνο της εκμετάλλευσης, αλλά ταυτόχρονα αδρανούν, περιμένοντας μάταια τη σωτηρία από δυνάμεις εκτός του κόσμου. Τέτοιες δυνάμεις όμως δεν υπάρχουν. Η θρησκεία λοιπόν, αν και προσφέρει ανακούφιση, δεν δίνει τη λύση, που είναι η αλλαγή της κοινωνίας. Λειτουργεί ως ένα ναρκωτικό, δίνοντας ψεύτικους παραδείσους στο χρήστη, χωρίς να λύνει στο παραμικρό την άσχημη κατάσταση. Αντίθετα τη διαιωνίζει. Αναγορεύει σε νόμο την αδυναμία των φτωχών και χρησιμεύει σαν όπλο καταπίεσης. Κηρύττει την υποταγή, την εγκαρτέρηση, απορρίπτει την επαναστατική βία στο όνομα μιας μεταθανάτιας σωτηρίας.
Είναι εχθρός της επιστήμης και της λογικής. Πολεμάει κάθε τι νέο, γιατί τρέμει τη διασάλευση τουstatus quo. Χιλιάδες φωτεινά ελεύθερα πνεύματα, καταδικάστηκαν ως βλάστημοι, διότι απέδειξαν με επιστημονικό τρόπο τις ανακρίβειες των θρησκειών. Ο Γαλιλαίος πχ αναγκάστηκε να ανακαλέσει τη θεωρία του περί κίνησης της γης γύρω από το ήλιο, γιατί ήταν αντίθετη σε όσα πρέσβευε η θρησκεία.Oι κυριότερες θρησκείες παγκοσμίως, κηρύσσουν σήμερα τα ίδια πράγματα που κήρυτταν και πριν από χιλιάδες χρόνια ενώ τα ιερά βιβλία τους έχουν παραμείνει τα ίδια χωρίς ανανέωση ιδεών. Το μόνο που άλλαξε είναι η ερμηνεία των ιερών κειμένων, τακτική που ακολουθείται για να συνυπάρχει η θρησκεία με τις αναμφισβήτητες σύγχρονες επιστημονικές αλήθειες.

Γεωγραφική κατανομή Θρησκειών

Οι θρησκείες, ιδιαίτερα οι μονοθεϊστικές, απαιτούν αποκλειστικότητα. Δεν δέχονται άλλες θρησκείες ή αντίθετες απόψεις. Καλλιεργείται έτσι ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία. Οι Σταυροφορίες και οι Ιεροί πόλεμοι έγιναν για να προσηλυτιστούν οι άλλοι στη «σωστή πίστη».
Πηγή της θρησκείας είναι η άγνοια και η απελπισία. Με την επικράτηση της αταξικής κοινωνίας και την πρόοδο της επιστήμης θα εξαφανιστούν οι συνθήκες που συντηρούν τη θρησκεία. Παρόλα αυτά η θρησκευτική συνείδηση δεν εξαλείφεται εύκολα. Οι πεποιθήσεις αιώνων έχουν ριζώσει στο υποσυνείδητο των ανθρώπων και διαιωνίζονται με το υπάρχον σύστημα. Ακόμα και με την εξαφάνιση του καπιταλισμού, θα αργήσει να εξαφανιστεί η θρησκεία. Σεβόμενοι την προσωπική ελευθερία του κάθε ανθρώπου, πιστεύουμε ότι ένας άνθρωπος έχει δικαίωμα να πιστεύει ή να είναι άθεος. Γι αυτό, παρόλο που εμείς δεν πιστεύουμε, δεν προκαλούμε τους συνανθρώπους μας. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν ασκούμε κριτική στα δόγματα, δεν ενημερώνουμε των κόσμο για τις δικές μας απόψεις.
Κυρίως όμως είναι ανάγκη να υπάρξει χωρισμός κράτους και Εκκλησίας. Η Εκκλησία έχει πάρα πολλά προνόμια τα οποία είναι απαράδεκτα για μια κοινωνία ισονομίας. Ακόμα, μια πολυπολιτισμική κοινωνία, που αναπόφευκτα θα διαμορφωθεί, πρέπει να εξασφαλίζει τη ισότητα μεταξύ όλων, ανεξάρτητα το τι πιστεύουν.
Το άρθρο αυτό έρχεται ως απάντηση στην προσπάθεια του ιερατείου να μας πείσει ότι είναι αμαρτία να πιστεύουμε κάτι διαφορετικό. Σε κάποιες χώρες λχ είναι αμαρτία να κυκλοφορεί στο δρόμο γυναίκα, σε άλλες καταπιέζονται μειονότητες. Η παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή του ανθρώπου είναι ολοφάνερη. Μας επιβάλουν τρόπο σκέψης, ενδυμασίας, ακόμα και σεξουαλικών προτιμήσεων. Έτσι άλλου καταδικάζουν την πολυγαμία, αλλού την ομοφυλοφιλία κλπ. Αντίθετα κάνουν τα στραβά μάτια στα «λάθη» των πολιτικών. Είναι σίγουρο πως αν ζούσαν οι ιδρυτές θρησκειών όπως ο Ιησούς, ο Μωάμεθ, ο Βούδας κλπ θα κατακεραύνωναν τους υποκριτές ιερείς των θρησκειών, που γεμίζουν τις κοιλίες τους σε βάρος των φτωχών.
   Βαθύ Κόκκινο
mitsos175