Μπορεί οι Σύμμαχοί μας να έχουν τώρα ένα μεγάλο θέμα με το χρέος μας αλλά πάνω απ’ όλα βάζουν την ελευθερία των λαών.Όταν πρόκειται για ανθρώπινα δικαιώματα, το χρήμα δεν το λογαριάζουν – είναι πολύ κιμπάρηδες.

του Πιτσιρίκου 

Πολύ καλά πάνε τα πράγματα για τη χώρα μας τις τελευταίες ημέρες, αφού -μετά το σεισμό, το τσουνάμι και τη διαρροή ραδιενέργειας στην Ιαπωνία- ήρθε ο βομβαρδισμός της Λιβύης και κανείς δεν ασχολείται πια με το χρέος της Ελλάδας.

Από κει που η χώρα μας ήταν πρώτη μούρη στα πρωτοσέλιδα όλων των ξένων εφημερίδων και των δελτίων ειδήσεων όλων των καναλιών του πλανήτη, ξαφνικά δεν της δίνει κανείς σημασία.

Αν -μετά την καταστροφή στην Ιαπωνία και τον βομβαρδισμό της Λιβύης- πέσει και καμιά χολέρα ή καμιά πανούκλα στη Γαλλία και στη Γερμανία, πάει το χρέος της Ελλάδας – θα το ξεχάσουν και οι δανειστές μας.

Κουράστηκαν πια οι ξένοι καταναλωτές να ακούν και να διαβάζουν παντού επί ενάμισι χρόνο για την Ελλάδα. Μας σιχάθηκε η ψυχή τους.

Κακά τα ψέματα – οι φυσικές καταστροφές, ο φόβος του πυρηνικού ολέθρου και οι βομβαρδισμοί πουλάνε πολύ περισσότερο από μια χώρα που χρεοκόπησε.

Ο σεισμός και το τσουνάμι στην Ιαπωνία υπερέχουν της χρεοκοπίας της Ελλάδας επειδή έχουν θέαμα – είναι υπερπαραγωγή. Βλέπεις τεράστια κύματα να καταπίνουν τις πόλεις, πλοία να έχουν φτάσει στα βουνά και σπίτια να αρμενίζουν μέσα στον ωκεανό, ενώ οι εικόνες με τα χιλιάδες πτώματα και τις Γιαπωνέζες μάνες που αναζητούν τα μωρά τους –κλαίγοντας γοερά μέσα στα συντρίμμια- δίνουν μια ανθρώπινη διάσταση στην καταστροφή και συγκινούν το παγκόσμιο κοινό που απολαμβάνει το υπερθέαμα από τις τηλεοράσεις, σαβουρώνοντας πίτσες.

Πώς να παλέψεις το σεισμό, το τσουνάμι και τη διαρροή ραδιενέργειας μόνο με ένα χρέος; Από τη μια έχεις όλο το Χόλιγουντ και από την άλλη έχεις τις σκατόφατσες του Παπανδρέου και του Παπακωνσταντίνου, και πού και πού καμιά διαδήλωση με μερικές μολότοφ. Δεν γίνεται δουλειά έτσι.

Η κακομοιριά της Ελλάδας αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός πως επί ενάμισι χρόνο έχουμε στραμμένη πάνω μας την προσοχή όλου του πλανήτη και δεν έχει ξεχωρίσει ούτε ένας Έλληνας – ούτε ένας. Δέκα εκατομμύρια μαλάκες καθόμαστε και κοιτάμε ο ένας τον άλλον, και όλοι μαζί τους σιχαμένους πολιτικούς και τους σιχαμένους τηλεδημοσιογράφους, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το πιο αηδιαστικό πρόσωπο της Ελλάδας.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως -με τέτοια ζήτηση από τα ΜΜΕ όλου του πλανήτη για πρόσωπα από την Ελλάδα- ο μόνος που κατάφερε να ξεχωρίσει και να απασχολήσει τα ξένα ΜΜΕ ήταν ο Λουκάνικος, ο σκύλος-επαναστάτης που δεν χάνει πορεία για πορεία και συγκέντρωση για συγκέντρωση. Να χέσω τους πνευματικούς ανθρώπους και τους διανοητές της Ελλάδας του 2011. Είστε όλοι για τον πούτσο. Ξεπουλημένα ανθρωποειδή που νομίζουν πως έχουν το πνεύμα του Αριστοτέλη αλλά είναι ξεφτιλισμένοι σφουγγοκωλάριοι με εγκέφαλο χιμπαντζή.

Από την άλλη, βλέπεις τι συμβαίνει στην Ιαπωνία και στη Λιβύη, και αναρωτιέσαι «καλά, πως στο διάολο έχουμε χρεοκοπήσει εμείς και δεν έχουν χρεοκοπήσει αυτοί που τους έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι;». Κανονικά, αυτοί θα έπρεπε να ξεπληρώνουν χρέη μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Τώρα που είναι όλοι απασχολημένοι με την Ιαπωνία και τη Λιβύη, πρέπει να σκεφτούμε τι θα κάνουμε μόλις η παγκόσμια κοινότητα βαρεθεί να διαβάζει και να ακούει για ελέγχους σε ύποπτα ραπανάκια από την Ιαπωνία και για διαμελισμένους άμαχους στη Λιβύη, και θυμηθεί πάλι το χρέος της Ελλάδας.

Μια καλή λύση –για να μη χρειαστεί να ξεπληρώσουμε ποτέ το χρέος- είναι να αρχίσουμε να χοροπηδάμε όλοι μαζί, ώστε να γίνει κάποιος μεγάλος σεισμός. Δεν μπορεί, αν αρχίσουμε να χοροπηδάμε συντονισμένα δέκα εκατομμύρια νοματαίοι, θα γίνει ένας μεγάλος σεισμός που θα φέρει κάτω τη μισή χώρα και θα κερδίσουμε τη διεθνή συμπάθεια.

Αν δεν καταφέρουμε να κάνουμε ένα μεγάλο σεισμό με τα χοροπηδητά, μπορούμε να πάμε στις παραλίες και να κλωτσάμε όλοι μαζί τη θάλασσα, ώστε να δημιουργηθεί ένα τεράστιο τσουνάμι που θα καλύψει όλη την Αθήνα• μόνο η Ακρόπολη θα μείνει έξω από το νερό – εδώ που τα λέμε, το μόνο που αξίζει από την Αθήνα είναι η Ακρόπολη.

Μια ακόμα καλή λύση είναι να γίνει μια εξέγερση, να το παίξει ο Παπανδρέου Καντάφι και να στείλει τα στρατεύματά του να ανακαταλάβουν την Πάτρα και την αεροπορία του να βομβαρδίσει τη Θεσσαλονίκη.

Δεν είναι ανάγκη να είναι πραγματικές οι μάχες και οι βομβαρδισμοί. Το μόνο που θα χρειαστεί είναι να δείξουμε στις κάμερες μερικά πτώματα –δήθεν εξεγερθέντων-, ώστε να αποφασίσουν οι Σύμμαχοι να μας βομβαρδίσουν για να μας σώσουν από τον Παπανδρέου και το καθεστώς του.

Για πτώματα Ελλήνων της εξέγερσης που σκοτώθηκαν από το καθεστώς Παπανδρέου, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλα αυτά τα πτώματα μεταναστών που βρίσκονται πεταμένα δεξιά και αριστερά και κανείς από την ηρωική Ελληνική Αστυνομία δεν ασχολείται με το ποιος τους δολοφόνησε. Είναι τόσοι πολλοί που θα κόψουν την ανάσα της διεθνούς κοινότητας – μόνο να τους βάζουν στο ψυγείο, για να παραμένουν φρέσκοι μέχρι να τους χρειαστούμε.

Αν καταφέρουμε να μας βομβαρδίσουν οι Σύμμαχοι για πέντε-έξι μήνες, η Ελλάδα θα γίνει ίσιωμα και θα χρειαστεί βοήθεια για να σταθεί ξανά στα πόδια της. Οπότε, θα διαγραφεί αμέσως το χρέος – δεν μπορείς να κάνεις μια χώρα κολυμπηθρόξυλο για να την απελευθερώσεις από τον τύραννο και μετά να της ζητάς τα δανεικά.

Μπορεί οι Σύμμαχοί μας να έχουν τώρα ένα μεγάλο θέμα με το χρέος μας αλλά πάνω απ’ όλα βάζουν την ελευθερία των λαών. Μόλις δουν ένα λαό να καταπιέζεται από έναν τύραννο, ξεχνούν τα χρήματα και το μόνο που τους νοιάζει είναι να τον απελευθερώσουν. Όταν πρόκειται για ανθρώπινα δικαιώματα, το χρήμα δεν το λογαριάζουν – είναι πολύ κιμπάρηδες.