Σε συζητήσεις παντού, γίνεται λόγος για την…υπομονή των Ελλήνων. “Πόσο ακόμη θα ανεχόμαστε;”, “γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε;”, είναι μερικές από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις. Δεν βλέπεις κάτι που να μαρτυρά προεπαναστατική\εξεγερτική κατάσταση. Ακόμη και όσοι μας έχουν τοποθετήσει στην θέση του πειραματόζωου, αδυνατούν να δώσουν κάποια εξήγηση.
“Που θα πάει θα ξυπνήσει το ελληνικό DNA”, λένε οι “πατριώτες”. ”Μας ψεκάζουν για να είμαστε κοτόπουλα”, λένε οι συνωμοσιολόγοι. Το σίγουρο είναι ότι ο Έλληνας έχει στα γονίδια την κλάψα και την ευθυνοφοβία. Εύκολα μπορεί να βρει δικαιολογίες και υπαίτιους για την κατάντια του, μην θέλοντας να πάρει την τύχη στα χέρια του. Η ψυχολογία αυτού του λαού είναι τσακισμένη, παρακολουθώντας τον έναν εκβιασμό μετά τον άλλον, το σήριαλ “Η σωτηρία της Ελλάδας” να έχει πιο πολλά επεισόδια και από το “Τόλμη & Γοητεία”.
Kι όμως, κανείς δεν αντιδρά. Μόνα παραδείγματα υγιούς αντίδρασης, είναι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του Alter που συνεχίζουν την κατάληψη στο κανάλι και οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας, οι οποίοι αντιστέκονται στα ψέματα και τους εκφοβισμούς της εργοδοσίας. Από εκεί και πέρα το χάος. Υπάρχουν πρόθυμοι να ξαναψηφίσουν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν σε “σωτήρες”, υπάρχουν άτομα που απλά βλέπουν τον Γιωργάκη να δίνει την μια παράσταση μετά την άλλη.
Ο κόσμος έχει οχυρωθεί πίσω από την πόρτα του σπιτιού του, όπως στις επιδρομές βαρβάρων, για να προστατεύσει ότι του έχει μείνει. Τόσο μεγάλο φόβο και απελπισία γέννησε η καταστολή και η αδυναμία συγκρότησης εναλλακτικής πρότασης που να συσπειρώσει ανθρώπους πέρα από νεκρά ιδεολογικά σχήματα και θεωρίες. Βέβαια, αυτά μπορεί να είναι μόνο προσωπικές εκτιμήσεις, αλλά πραγματικά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι τόσο σύνθετο που να μην έχει σκεφτεί κανείς, ώστε να αιτιολογήσω αυτή την απάθεια.
Κάτι που μπορεί να σκεφτεί κανείς, είναι πως τόσα χρόνια φιλοτομαρισμού και κυνισμού, δεν τα πετάμε από πάνω μας τόσο εύκολα. “Εδώ στην Αργεντινή χρειάστηκαν 8 χρόνια για να τους διώξουν…” θα σου πει κάποιος άλλος. Οι Έλληνες γίναμε φυγόπονοι και πάψαμε να πιστεύουμε στην αλλαγή, γιατί ακόμη βασιζόμαστε σε παλιά εργαλεία, ενώ πρέπει να δημιουργήσουμε νέα. Περιμένουμε να μιλήσει η αριστερά, σε μια από τις ιστορικές της ευκαιρίες κι αυτή χωρίς κανένα όραμα, συνεχίζει με το ίδιο αυτιστικό τροπάριο.
Αυτός ο λαός είναι εξαρτημένος σ’ αυτή την ιδιότυπη δημοκρατία, αγαπάει τους “ηγέτες” του και περιμένει πότε θα βγει ο επόμενος υποψήφιος. Η όλη στάση του Έλληνα, δείχνει πως θέλει να κυβερνιέται, ακόμη και από μη νομιμοποιημένα πρόσωπα. O Έλληνας ήταν ανέκαθεν ασυνείδητος και αμοραλιστής. Δεν είχε επίγνωση ότι ανήκει σε ένα κοινωνικό σύνολο και αδιαφορούσε για τις διεθνείς εξελίξεις, αφού ως γνήσιοςΡωμιός, πίστευε πως είναι το κέντρο του κόσμου.
Υπάρχει σωτηρία για τους Έλληνες; Προς το παρόν αμφιβάλλω. Οι εκλογές κοντά είναι και θα φανεί αν έβαλαν μυαλό. Πάντως από το να αναρωτιούνται οι Ευρωπαίοι και τα διεθνή μέσα τι συμβαίνει με την Ελλάδα, ας αναρωτηθούν τι συμβαίνει με την ανθρωπότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου